De
biddende papegaai
... De Heilige Isaak van Antiochië schrijft rond het jaar 470, in
zijn Memra van de papegaai, een homilie van maar liefst 2136
versregels, over een papegaai die door de straten van Antiochië
vloog, en het Trisagion zong, het Loflied op de Heilige
Triniteit, waaraan hij echter, geheel uit eigen beweging, en vol
overtuiging toevoegde: ... en die voor ons gekruisigd is... (M.
van Esbroeck, The memra of the parrot by Isaac of Antioch JTS
47, 1996)
... Alexander ab Insula in Breviar. rer. memorab. num. 62
schrijft het volgende: Onze Abt had een lustige en listige papegaai,
die de luiden veel vermaak aandeet; dagelijke ‘s morgens vroeg bad
hij het Paternoster in het latijn zeer duidelijk, beneffens
het Gloria Patri. Op een tijd kwam een andere Abt uit een
naastgelegen klooster den onzen bezoeken, en dewijl hij verstaan
had, dat hij zulk een leergierigen Vogel had, beval hij hem ook, dat
hij het Paternoster zou bidden. De papegaai kende dezen man
niet, en daarom zweeg hij stil; eindelijk zet de Abt: Wel bid
dan, jou schelm; waarop de Vogel aanstonds antwoordde: Die
gij zijt, holla! ‘t welk te recht van alle de bijwezenden niet
zonder lagchen wierd aangehoort. (Abraham a Santa Clara 's
Werelds mooi- en lelykheit 1734; oorspronkelijke editie 1706)
(holla, hola: als in tuthola)
... In Rome heeft Kardinaal Ascanius voor 100 goudstukken een
papegaai gekocht die helder en duidelijk De Twaalf artikelen van
het Geloof achter elkaar opzeggen kon, niet anders dan een
geleerd en welsprekend mens, zoals Celius schrijft. (Konrad Gessner
De Avium natura 1555) (Anecdote oorspronkelijk uit Celius
Rhodiginus Antiquae Lectiones 1516)
Op latere leeftijd werd het beest opstandig, voegt Buffon er aan
toe, en liet nog maar weinig van zich horen. (L'Histoire
Naturelle, 1798)
Volgens Menaut kon hij ook prachtig het Magnificat zingen. (L'intelligence
des animaux 1868)
...
Pierre Joseph Bonnaterre heeft in
Parijs, in de Rue St. André des arcs, een papegaai opgemerkt die het
hele Credo uit zijn hoofd kende en dat begon te zingen zodra
hij een processie aan zag komen.
(Pierre Joseph Bonnaterre Tableau
encyclopédique et méthodique des trois règnes de la nature 1790)
...
Catherina de Médicis had een
papegaai die alles onthoudde, alles herhaalde, die precies zo sprak
als een mens, en zich dan ook wel eens vergistte. De papegaai die ik
zondag kocht praat nog beter, vermoed ik; een onthoud massa’s
dingen, een aantal ongelofelijke vertellingen en anecdotes die hij
opzegt zonder haperingen. Hij spreekt Spaans, kent verzen van
Racine, de fabel van de raaf, en bidt het Benedictus.
(Le Marquis de Langle Voyage en
Espagne 1785)
...
De Heilige Franciscus van Sales
heeft rond 1610 vernomen van een papegaai die zich het Wees
Gegroet eigen gemaakt had, die uit zijn kooi ontsnapte en op
zijn vlucht gegrepen werd door een sperwer. Toen hij zijn Wees
Gegroet bad liet de sperwer hem gaan. (St. François de Sales
Oeuvres complètes Tome 2, ed. 1839)
... De Comte de Buffon heeft
gelezen bij M. de Laborde over een papegaai die aan boord dienst
deed als kapelaan en de matrozen voorging in het gebed, en die tot
besluit nog graag een
Rozenhoedje
meenam. (In: Buffon
L'Histoire Naturelle,
tome 63, 1798) (afbeelding uit Ernest Menault
L'intelligence des
animaux
1868)
... In de Nederlandse editie
uit 1866 van Alfred Brehms
Het leven der vogels
wordt Gourey-Droitaumont aangehaald die van een papegaai wist die
wanneer hij de klokken hoorde luiden vroom, en vol overgave, riep:
Ik sterf, ik
sterf, bid God, ik sterf...
... François Levaillant heeft
gehoord van een parkiet die voor zijn gebed op zijn rug ging liggen,
zijn poten vouwde, zoals wij dat doen met onze handen, zijn ogen
sloot en een
Onze Vader
begon op te zeggen. (In: Louis Figuier
Les poissons, les reptiles, et les oiseaux
1868)
...
Als Coco de helft zou menen van wat
hij zegt, en maar een kwart zo wijs was van hoe hij eruit ziet, dan
zou hij een prachtvogel geweest zijn, zegt een schrijver’ in
Forest and Stream.
‘Ik
ontmoette hem in Parijs, waar hij woonde bij een oude Engelse dame,
die haar leven doorbracht in haar appartement met die papegaai en
een dienstmeid. Coco was altijd bij haar, was haar gids, haar
raadsman en haar vriend. Hij was een makkelijke prater, en zei vele
grappige dingen die ik vergeten ben, maar niemand die hem ooit bezig
hoorde met zijn gebeden op de zondagochtend kan dat vergeten. Zijn
bazin, die niet in staat was om naar de kerk te gaan, las de
gebedsoefeningen hardop in haar huiskamer, met Coco als kerkganger,
en niemand ooit overtrof de zalvende werking van zijn langgerekte
Amen, noch de berouwvolle en huiverende trilling in zijn O
Heer, bevrijdt ons... en wanneer het aankwam op ellendige
zondaars dan rolde hij met zijn ogen, en schudde in wanhoop zijn
oude hoofd.’ (The Mercury, 4 januari 1902)
... De biddende papegaai van de Fraters van Tilburg
http://kloosterlingen.blogspot.nl/2009/01/de-papegaai.html
...
Moos had een papegaai gekocht en op
een morgen zag hij de vogel aan de oostkant van zijn kooi zitten,
met een gebedskleedje over zijn hoofd, heen en weer bewegend en
prevelend. Moos boog voorover en was stomverbaasd toen hij hoorde
dat de papegaai gebeden opzegde in het fijnste Hebreeuws.
Ben jij Joods? vroeg Moos.
Niet alleen Joods, zei de papegaai, maar orthodox Joods.
Zou je me mee willen nemen naar de synagoge op Rosh Hashonah?
Rosh Hashonah, het Joodse Nieuwjaar, was inderdaad al over twee
dagen.
Natuurlijk neem ik je mee,
zei Moos, maar mag ik mijn vrienden over jou vertellen? Dit is
toch geen geheim? Absoluut geen geheim, vertel het iedereen die je
wil... en de papegaai ging verder met zijn gebed.
Moos ging al zijn vrienden langs om
te vertellen over zijn Joodse papegaai. Niemand geloofde hem, en
binnnen de kortste keren sloot Moos weddenschappen af. Op Rosh
Hashonah had hij voor $1,000 ingezet op zijn papegaai. Met een
vrolijke grijns op zijn gezicht bracht Moos de papegaai in zijn kooi
naar de synagoge. Het zette hem op een prominente plaats, en
iedereen hield het beest in de gaten, zelfs de rabbi die $7 had
ingezet op dat de papegaai niet zou bidden. Moos wachtte. Iedereen
wachtte. De papegaai bad niet. Na afloop van de dienst lachtten zijn
vrienden, en iedereen haalde zijn geld op. Witheet ging Moos naar
huis.
–
Jij gaat eraan, klein monster, ik
draai je nek om. Als je kunt bidden, dan is dit het moment..!
–
Hou even op, jij idioot! Over
tien dagen is het Yom Kippur, en alle Joden zingen dan het prachtige
Kol Nidre. Waarom wedt je niet dat ik dat mee zal zingen..!
–
Waarom?! Je deed helemaal niks
vandaag!
–
Precies, zei de papegaai, dat
deed ik voor Yom Kippur, bedenk eens wat je dan kunt vangen!!!
...
Een dame gaat naar de pastoor en
vertelt hem dat ze een probleem heeft. Ik heb een papegaai
zegt ze, en die weet maar één ding te zeggen...
... En wat zegt hij..? vraagt
de pastoor.
Eh... Halloooo..! ik ben een
hoerrr!!! ik ben een hoerrr!!!
Ai ai, schrikt de pastoor,
dat is niet fraai..! Weet U wat... Ik denk dat ik wat weet..! Ik heb
hier twee papegaaien zitten en die lezen zelfs in de Bijbel... Ze
bidden de hele dag! Breng Uw papegaai naar hier, zetten we ze bij
elkaar en dan weet ik zeker dat die vuiligheid plaats maakt voor het
gebed..!
De volgende dag bracht de vrouw de
papegaai naar de pastorie. De papegaaien van de pastoor waren juist
bezig met hun rozenhoedje.
Schitterend zei de vrouw,
prachtig, dat wil ik ook, en de pastoor opende de kooi en liet
de papegaai van de vrouw naar binnengaan.
Even was het stil, en toen werd er
geschreeuwd:... Halloooo..! ik ben een hoerrr!!! ik ben een
hoerrr!!!
Dodelijke stilte. De twee biddende
papegaaien keken verstoord op uit hun gebed, en toen riep één van de
hen verheugd uit: Broeder, broeder! Een wonder!! Onze gebeden
zijn verhoord! |