Deze [Vincent] is in Mei 1873 overgeplaatst naar de zaak in Londen. (...) Als een echte zakenman koopt hij zich een hoge hoed, "waar men in Londen niet buiten kan," schrijft hij, en hij geniet van de dagelijkse tochten van zijn woning in de voorstad naar de zaak in Southamptonstreet in de City.

Theo, London 13 juni 1873

Ik heb een kosthuis gekregen waar het mij voorloopig zeer goed bevalt. Er zijn nog 3 Duitschers in huis die veel van muziek houden & zelf piano spelen & zingen, wat de avonden heel gezellig maakt. Ik heb het hier niet zoo druk als in den Haag, daar ik maar van s’morgens 9 tot s’ avonds 6 uur in de zaak behoef te zijn & Zaterdags reeds om 4 uur gedaan heb. Ik woon in eene der voorsteden van Londen, waar het betrekkelijk stil is, het heeft wel iets van Tilburg, of zoo.

(Brief 009)

(...) Een apart groepje wordt gevormd door enkele tekeningen en schilderijen van opgezette dieren (nrs. 1189 – 1193): een uil, een ijsvogel, een kalong en een groene papegaai. Ze zijn hier bijeen geplaatst, omdat ze wat onderwerp betreft iets gemeenschappelijks hebben, maar een ook maar enigszins nauwkeurige datering lijkt onmogelijk. In de oeuvre-catalogus 1970 heten de eerste vier nummers: ‘Parijs 1886’ en bij de groene papegaai, nr.1193, die door De la Faille in Nuenen was geplaatst en door Vanbeselaere in Parijs, tekenden de redacteuren aan: ‘De datum en periode lijken onzeker’.

(...) In zijn atelier, hij had een paar vertrekken bij den koster in huur, zag het er ook echt Boheemsch uit.

Ge stond verbaasd zooals alles vol hing en stond met schilderijen, teekeningen in waterverf en krijt, koppen van mannen en vrouwen, waarvan de kafferachtige wipneuzen, uitstekende jukbeenderen en groote ooren sterk geaccentueerd, de knuisten vereeld en gegroefd, wevers en weefstoelen, spoelsters, aardappelpooters, onkruidwiedsters, ontelbare stillevens, wel tien studies in olieverf van het oude reeds genoemd kapelletje in Nuenen, waarmee hij zoo dweepte en dat hij dan ook in alle jaargetijden en onder alle weersgesteldheid geschilderd had. (Later is dit kapelletje door de Nuenensche vandalen zooals hij ze noemde gesloopt).

Opgezette vogels weliswaar, maar wel te midden van alles wat los en vast zit in Brabant.

Zou daar de opgezette papegaai tussen hebben gestaan?

En zo ja, als De Groene Papegaai inderdaad in Nuenen geschilderd is, wat dan?

Dan kunnen we spreken over een pre-figuratie van de zon, over een zon die opkomt uit het Brabantse land, uit het font van het schilderij, dat van rechts naar links verglijdt van lichtbruin naar het donkerst bruin, waaruit de papegaai zijn kop opsteekt. Hij slaat zijn vleugels op, wil weg.

De papegaai die geschilderd is, is een Grote geelkop amazone, een Amazone ochrocephala oratrix.

Het beest is knap opgezet, door een preparateur met kennis van zaken. Door iemand die weet hoe een papegaai zich gedraagt, die zijn fysiek kent, en zijn houdingen begrijpt.

Zou Van Gogh die in Brabant gevonden kunnen hebben..? Hoogst onwaarschijnlijk, maar omdat Van Gogh nog al eens in Parijs kwam, in het Parijs dat in de ban was van de papegaai, behoort een dergelijke vondst tot het mogelijke...

Waarde Theo

Waarde Theo,

(...) Denk er nog eens goed over of we niet een combinatie kunnen vinden die ’t mogelijk make ik reeds voor Juni in Parijs zij. Ik zou het zoo gaarne willen omdat ik geloof dat het voor zooveel dingen beter ware, die ik U reeds noemde.

Waar ik nog wel bij mag zeggen dat wij dunkt me zooveel beter overleggen kunnen wat het nemen van een atelier tegen Juni betreft, indien wij reeds van te voren beiden in Parijs waren en poolshoogte konden nemen van vóór of tegen. Enfin. Schrijf me weer spoedig, met een handdruk.

Paris, 28 february 1886

Mon cher Theo,

Ne m’en veux pas d’être venu tout d’un trait. J’y ai tant réfléchi & je crois que de cette manière nous gagnons du temps.

Serai au Louvre à partir de midi ou plus tôt si tu veux. Réponse s.v.p. pour savoir à quelle heure tu pourrais venir dans la Salle carrée. Quant aux frais, je te le répète cela revient au même. J’ai de l’argent de reste, cela va sans dire et avant de faire aucune dépense je désire te parler. Nous arrangerons la chôse, tu verras.

Ainsi viens y le plus tôt possible. je te serre la main.

We zien een boek van Jean Richepin, Braves Gens, uit 1886, vrij nieuw dus, maar zo te zien goed gelezen.

Bij nadere bestudering blijkt dit boek het volgende fragment te bevatten:

We zien Emile Zola’s Bonheur des dames: waarin geen papegaai of een parkiet te vinden is.

Van Gogh schildert Glas absint en een karaf (F 339)

Een glas absinth wordt un perroquet genoemd.