John Majoie

Journalist

Onder redactie van Ben van de Pol

Reportage over de Sterrit naar Monte Carlo - 22 januari 1935

Nieuwe Tilburgsche Courant - dinsdag 22 januari 1935

Indrukken aan de Brusselsche controle

Nachtelijke ontmoeting Tilburgsche deelnemers

Nog zonder strafpunten! - Een bonte bijeenkomst van ras-automobilisten

(Van onzen eigen redacteur)

BRUSSEL, 22 januari 1935

De sterrit naar Monte Carlo

De rally-koorts heeft ook ons aangetast! Het gevolg hiervan is geweest, dat we gisterenavond laat naar Brussel zijn getrokken om daar den nacht door te brengen in het clubgebouw van de Kon. Belgische Automobielclub, waar een controle was gevestigd, die o.a. gepasseerd moest worden door de Tilburgsche deelnemers Mutsaerts c.s., vertrokken uit Talinn, en de heeren Kessels en Knoop, die gisterenavond uit Amsterdam waren gestart. Bij ons vertrek uit Tilburg konden we nog juist kennis nemen van een telegram van "Mutschut" (de "code-onderteekening" van Mutsaerts - Bakker Schut), dat zij Hannover reeds in goede orde gepasseerd waren. Te ruim 1 uur arriveerden we aan de controle-Brussel, waar reeds een heele drukte heerschte, want verscheidene deelnemers, afkomstig uit alle streken van Europa en gestart uit de verste uithoeken daarvan, waren al binnen. De groep belangstellenden, die zich voor het clubgebouw bevond, stormde telkens op de regelmatig binnenkomende wagens af om de inzittenden, die veelal wel de bezichtiging waard waren, van nabij te bekijken.

Eerst om 4.24 uur moest vanuit Brussel de eerste starten, doch de meeste der 90 van de 166 deelnemers, die hier zouden passeeren, waren reeds lang vóór dien tijd aan de controle. Het was een volkomen internationaal gezelschap, dat zich door het groote clubgebouw bewoog om de papieren te laten teekenen, een verversching te gebruiken of om in een luien stoel gauw wat "bij te slapen". Portugeezen botsten op de trappen tegen Zweden; Engelschen hadden de grootste moeite om een kellner de bestelling van een bouillon duidelijk te maken; hier lag een Italiaan op een sofa te droomen van Grieksche sneeuwwegen en daar zat een Franschman tegen een Deen verhalen te doen over zijn avonturen ergens in Finland. Het werd hoe langer hoe drukker in de zalen en het mengelmoesje van talen steeds ingewikkelder. De vreemdsoortigst uitgedoschte typen liepen hier rond. Er waren er bij alsof ze zóó uit een Eskimo-tent kwamen gekropen. Buiten op de Avenue des Arts in de schaduw van het Koninklijk Paleis was het een oorverdoovend geronk van af- en aanrijdende auto's uit alle landen van Europa. We zagen er zelfs een wagentje uit Zweden met drie lieftallige jongedames, die in hun voertuig zoowaar een wekker en een kooitje met een kanarievogeltje hadden hangen!

Om 2 uur precies arriveerde wagen 11, waarop wij het speciaal gemunt hadden. In blakenden welstand troffen wij de heeren Mutsaerts, Bakker Schut en Couwenberg aan. Te ruim half 3 kwam de eerste der eenige uren tevoren uit Amsterdam gestarte deelnemers aan, kort daarop gevolgd door een Ford-autobus met een vroolijk gezelschap Amsterdamsche collega's, dat op deze origineele wijze ook deelnam aan den copy-rijken sterrit. Deze autobus met 12 persmenschen werd bestuurd door den bekenden rally-reus Van Strien uit Culemborg, die verleden jaar met Mutsaerts aan den sterrit deelnam. Zelden zal 't in het gebouw van de Belgische Automobielclub overdag drukker zijn geweest dan in deze holle nachtelijke uren. Maar tegen het aanbreken van den nieuwen dag nam deze drukte geleidelijk af, want vanaf 4.24 uur startten weer een voor een de auto's om het laatste loodje te leggen in de richting van Monte Carlo door de volle lengte van Frankrijk.

We hebben ook nog even gesproken met de heeren Kessels en Knoop, die van de uit Amsterdam gestarten het kleinste voertuig, een dapper Hillmannetje, berijden. Zij waren twee uur vóór hun starttijd te Brussel en hadden onderweg nog een zwaren Packard geholpen, die bij Teteringen al een gloeiende knalpijp had. Zij moesten om 5.40 uur reeds weer doorrijden en waren vastbesloten te laten zien wat er mogelijk is met zulk een kleine maar degelijke auto. Om 6.05 uur was het de beurt aan Mutsaerts en zijn beide makkers om naar Parijs op te rukken ter voortzetting van den tocht. Bezield met frisschen moed en in het bezit van de gunstigste kansen reden zij den vierden dag in van dezen avontuurlijken wedstrijd.

En hier een typeerend bewijs van belangstelling! We ontmoetten nog een jongeman uit Udenhout, die met alle geweld de vele te Brussel passeerende rally-rijders wilde zien. Gisterenmiddag moest hij echter nog een triptiek voor zijn motor bemachtigen en door omstandigheden kon alleen het kantoor Maastricht van den A.N.W.B. hem dit onmiddellijk leveren. De jeugdige enthousiasteling bedacht zich niet langer, stevende gisterenavond om half 6 naar Maastricht, nam zijn gereed liggende grenspapieren in ontvangst en snorde dan van Maastricht via Leuven naar Brussel, waar hij den geheelen afgeloopen nacht met groote spanning het interessante vertier gadesloeg. Vanmorgen om 7 uur kwam hij weer terug en reed dan weer door naar Eindhoven om daar weer gewoon zijn dagelijksch werk te doen! Dat is rally-koorts in den hoogsten graad!

Van Reval naar Brussel - Bijzonder vlotte tocht van de Tilburgsche ploeg

Tijdens de rust in Brussel, in het holst van den afgeloopen nacht, hebben we in een kalm hoekje in een der vele zalen van het Belgische Automobielclub-huis een paar uurtjes gezellig zitten babbelen met onze Tilburgsche rally-rijders, die Zaterdagochtend uit Talinn (Reval), Estland's hoofdstad, waren vertrokken. Uit hun verhalen konden we wel opmaken, dat ze niet alleen formidabel, doch ook met gunstig gevolg tot dusver hebben gereden en herhaaldelijk vele uren eerder dan voorgeschreven op de diverse controlepunten arriveerden. Het is hun tot Brussel zóó vlot gegaan, dat er eigenlijk van een spannend verslag geen sprake kon zijn. Het was te mooi om écht te wezen! Ze zagen eruit alsof ze juist nu uit Tilburg waren vertrokken en ook de auto was nog in uitstekende conditie.

De eerste etappe van Talinn naar Riga, Letland's hoofdstad, was weliswaar al een zware door dikken mist, doch niettemin hadden zij voor de 440 km, waarover ze 12 uren mochten doen, er slechts ruim 6 noodig! Zaterdagavond vertrokken ze om 7.23 uur uit Riga naar Kaunas (Kovno), Lithauen's hoofdstad, en in de duisternis over den besneeuwden weg was ook dit gedeelte niet gemakkelijk. Maar dat nam weer niet weg, dat ze van de toegestane 9 uren er slechts 4½ gebruikten. En zoo ging het tot Brussel toe, telkens slechts ongeveer de helft van den gelimiteerden tijd noodig hebbend voor de verschillende etappes. De eerste nacht is slapend op een divan doorgebracht in het lokaal van de Lithausche Autoclub.

In Warschau waren ze om 3.30 uur Zondagmiddag, hoewel ze er des avonds om 7.30 uur eerst behoefden te zijn. De rit Warschau - Berlijn (560 km) stond 15 uren toe, doch dat vonden ze zoo alledaagsch, dat ze 't maar in de helft minder deden, hoewel er nog lang gezocht moest worden naar de controle op de Avusbaan. Tot Berlijn was alles wit voor hun oogen, want tot zóóver lag er sneeuw, hoewel niet in die mate dat de kettingen om de banden gelegd moesten worden. Evenmin hebben ze de sneeuwschoppen in de handen gehad. Wel werd er zoo nu en dan eens een aardigen schuiver gemaakt maar 't liep steeds goed af en omdat de slooten vol sneeuw lagen, kwam de stoot niet hard aan! Uit Berlijn waren ze gisterenmorgen om 11 uur vertrokken naar Hannover. De eerste 80 km waren, zoo vertelde Mutsaerts, terwijl Bakker Schut even een dutje ging doen, hopeloos. "We konden niet sneller dan 30 km per uur rijden; daarboven werd het ondoenlijk. Door ijzel was de weg een ijsbaan geworden en bij de minste zwenking gingen we aan den zwier. Moesten we plotseling een zijweg inslaan, dan moesten we eerst een eindje rechtuit blijven schuiven om dan terug te rijden en af te slaan."

Via Hannover arriveerde het gezelschap gisterenavond tegen tienen te Venlo op doortocht naar Brussel. Vele kennissen en vrienden w.o. ook enkelen uit Tilburg waren hier aan de grens om van hun belangstelling blijk te geven. Daar is het zelfs niet bij gebleven, want ze hebben de rally-isten zoo overladen met proviand, dat ze wel een fruitwinkeltje konden beginnen. Dit korte intermezzo op vaderlandschen bodem te midden van bekende gezichten had hen goed gedaan en nieuw vuur aangewakkerd. De heer Mutsaerts vertelde ons nog, dat ze onderweg steeds contact hadden gehouden met de 20 andere deelnemers, die uit Talinn waren gestart al bestond dit contact uitsluitend op de controlepunten, want de anderen konden die "vliegende Hollanders" niet bijhouden! Van deze 20 hadden er tot Brussel reeds zes opgegeven.

Wij vernamen ook nog, dat de bekende Engelsche rijder Donald Healy was uitgevallen, omdat hij "ergens" - waar wist niemand juist - tegen afsluitboomen was opgereden. De inzittenden bleven ongedeerd doch de wagen was in puin. Vooral de routes uit Athene en Palermo blijken dit jaar de zwaarste te zijn en daarop zijn dan ook de meesten uitgevallen. Zoo zijn er meer pechvogels geweest, zelfs reeds toen ze nog op weg waren naar de startplaats. Een zwaar traject rest thans nog in het zicht van de haven nl. achter Lyon, waar het weer de besneeuwde bergen ingaat en de laatste controles kort op elkander volgen. Tot slot komt dan nog in Monte Carlo zelf de beruchte "testproef", die vaak de meeste strafpunten oplevert. Morgenvroeg omstreeks 9 uur moeten de "onzen" in Monte Carlo zijn en we wenschen hen toe dat zij den wedstrijd besluiten in dezelfde gunstige omstandigheden als waarin ze ons hedenmorgen om 6 uur te Brussel verlieten.