Natuurlijk slaat het blad bruin uit,

en vallen de laatste druiven

rottend in de verzopen aarde.

En dat er nog wat valt te kluiven

aan zachte zon of stille hoop,

vergeet het! Tot bittere moes

is elke wens al lang vergaan.

Maar als ik in jouw lange roesj

mijn adem blaas en mijn gedachten

tropisch langs je huid laat gaan,

oh Jennifer,

dan trekt de tijd een nieuwe lijn:

de najaarsdruiven zullen andermaal

zacht en zoet en schitterend zijn.