De klok verzet, om zes uur donker,

de goot ligt vol met blad en drek,

mijn buurman heeft een pees verrekt,

en ’s nachts in kerk en kroeg? ’t Stonker!

Er valt dit najaar weinig vreugde

te behalen in oude liefde of in spel,

want wat ik van de zomer heugde,

liep verloren in een stomme hel.

Toch hoop ik nog op morgen,

oh Björk,

want onder zwanendons verborgen

zing jij je avondvespers voor ons uit.

en klinken onderhuids nog zorgen,

dan dans jij die het donker uit.