Je hebt geen bladgroen in je lijf,

geen chlorofyl. Als een parasiet

teer jij op mijn afvalhout. Jouw verblijf

gaat tergend diep: je bent een sacrofyt.

Je ligt op mijn dagelijks bord

als eekhoorntjesbrood of berkboleet.

Maar giftig is je vrolijk fort

als je moederkorenzwam of duivel heet.

Het gist in mij als jij je sporen

wijdvertakt door mijn vezels trekt,

en als je vruchten door mijn bast heen boren,

oh paddestoel,

wordt mijn najaarsvreugde steeds genekt.

Want waar ik als rottend afval sterven moet,

zet jij een rode pluim op de eigen hoed.