INHOUD VAN SCHIJNDEL
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
AUDIO
SPECIAAL

Ad van Schijndel

En de herfst zou schitterend zijn (4)

Het blad vergaat, langzaam maar zeker trekken

Sappen uit je weg; het geel / bruin / zwart

Verovert heel je lijf en in elk afgebakend part

Van onze liefde begint de sleet te lekken.

 

Waar ik krammen in je lijf wil slaan

Of nieuwe bakens langs je nerf wil zetten,

Waaien winden door ons heen of gaan

De graden lager tot ze ons met vrieskou pletten.

 

Onze herfst is nu al half voorbij;

Soms valt er nog een late lichtstraal

Door de kieren van ons dor bestaan,

 

Maar als ik even weer naar toen wil gaan,

Draait je norse hoofd zich weg van mij

En toont je beurse vel zich winters koud en kaal.

5-11-01