| INHOUD VAN SCHIJNDEL |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| AUDIO |
| SPECIAAL |
Ad van Schijndel
Wie waar Lazarus?
Ik ha 'ne keer teveul gezope,
wijt van haus, un heel skón fist,
en wis um driej gin weg terug,
verloor m'n fiets: 't waar de mist.
'ne Smirrus vónt men in de slóót
en zin toen: "Kom, ge gót hier dóót!
Ge rot hier in 'nen dag of driej.
En denkter oan: gè bent Lazerus niej!"
De brantweer slut z'n slange oan
en spuit 't dak oan flarde.
't Vuur verskroeit 't óllung pant,
dè kost hier wer miljarde.
Mar ès 't wèrrek is gedón,
slüt hij un aander pumpke oan.
En noa 'nen oavunt brant én blus,
dan is den brantweer Lazerus.
Hij hagget al zó dik gedón,
d'n beul: mè hekse en mè boere.
Mar nou, hij trooj zó vrimt umhóg;
hij léék over z'n toere.
De mensevilder viejt de strop
en staak 'm oan zunnen èige kop!
Hurt de meraal van beul en lus:
zè onder oew wèrk noit Lazerus.
De Kristus ha 't goewt opgezet
mè touw en twéé kutrolle,
en Markus zó van aachteraf
't lijk nor bove rolle.
"Hij kumt, hij sti, verdómt hij vèlt.
Es nou 't èzerwèrk mar helt!"
't Mirakel ging: 'ne skóne klus,
d'n dooie, dè waar Lazerus.
**