Klaas de Graaff

Het geweigerde huwelijk

Misdaad: kindermoord

Jaar: 1875

Topografie: Haps, Cuijk

Het geweigerde huwelijk

De pastoor van Haps weigerde toestemming verlenen en ook de deken uit Cuijk zei neen toen Bernardus Panders in het huwelijk wilde treden met de zuster van zijn overleden vrouw. Na zijn huwelijk met Wilhelmina van den Elzen in 1869 had het echtpaar al drie kinderen op zeer jonge leeftijd verloren en nu nog in 1875 zijn vrouw. Hij had als 33-jarige weduwnaar zijn oog laten vallen op de ongehuwde zuster Antonia, die nog vrij was en met wie hij al een relatie had aangeknoopt. Die verbintenis leidde ertoe dat er op 11 juni 1875 ongewild een kindje werd geboren.

Om de schande te voorkomen nam de vader het heft zelf in handen. Hij doopte het kind, stopte de baby in een juten zak en wurgde het met de band van een voorschoot. In de nacht sloop hij op kousenvoeten naar buiten en begroef het lijkje achter hun huis. Maar omdat de buurt had gezien dat Antonia zwanger was, bleef hun vragenuurtje niet uit. Zij bekende de vreselijke daad van Bernardus, zodat hij op 13 oktober 1875 te horen kreeg dat hij tien jaar moest zitten. Een veel hogere straf dan vrouwen kregen wanneer die uit nood hun boreling om het leven brachten.

In Leeuwarden, waar hij zijn straf moest uitzitten, mocht hij voor zijn goede gedrag aldaar zes maanden eerder vrij komen. Aanvankelijk vestigde hij zich in Meppel, maar verhuisde al snel naar de streek waar hij zich meer thuis voelde. Als 77-jarige sloot hij op 19 december 1919 voor altijd zijn ogen.

B. Panders