Biblio-sonnetten
Eerste Nederlandse vertaling van
Paul Verlaine's
Biblio-sonnets
door
Martin Hulsenboom
Met een biografische schets door Peter IJsenbrant
en een bibliografische reconstructie door Ed
Schilders.
Wat de media schrijven over Biblio-sonnetten
Laat ons nu, 121 jaar later,
alsnog een kaarsje aansteken voor Paul Verlaine.
Ook toen hij een ruïne was,
bleven zijn verzen zingen.
Arjan Peters – de Volkskrant
De vertalingen van Verlaine’s gedichten zijn bewonderenswaardig,
en de zeer fraaie uitgave bevat
nog veel meer…
Peter Verstegen – Boekenoverboeken
Het driemanschap dat dit mooi vormgegeven boek het licht heeft laten
doen zien,
is niet over één nacht ijs
gegaan.
Karel Wasch – Poëzie-leestafel
…iets moois, iets bijzonders, iets buitengewoons…
Zoïlus Zeepzieder – Goirles Belang
Werkelijk een juweel van een boek!
Jan Geerts – Mooi Schijndel.nl
Een boek voor de bibliofiel? Precies,
dat is het geworden.
Joannes Maas - leyeloren.blogspot.nl
…een boek dat zowel poëzie- als
boekenliefhebbers moet bevallen…
Lauran Toorians - www.brabantcultureel.nl
Een paar mooie biblio-sonnetten, een paar
fantastische toelichtingen die aan alle kanten de boekenliefde
ademen en ook nog eens mooi uitgegeven.
Er is geen lezer van blog die dit boek niet in zijn
kast zou moeten willen hebben.
Boekensneuper - boekenblog.blogspot.nl
De waarde van deze sonnetten berust op het originele, soms
vileine perspectief op het onderwerp – let op de ironie – en de
telkens opduikende virtuositeit van de oude vos die Verlaine was
geworden.
Albert Hagenaars - www.brabantcultureel.nl
Paul Verlaine – Biblio-sonnetten wordt
beoordeeld met ++++ (uitstekend).
allesoverboekenenschrijvers.nl
…voor een lachwekkend klein prijsje bovendien, 29 eurootjes!
Henri van der Steen – Brabants Dagblad
Maar wel opschieten, want er zijn maar 500 exemplaren
gemaakt.
Boekensneuper - boekenblog.blogspot.nl
Waarom
zou je een dierbaar boek doorzeven met kogels uit je revolver? Omdat
je niet wilt dat dat boek in handen valt van een andere lezer. Zo
denkt daar althans de kolonel over die de hoofdrol speelt in het
laatste ‘Biblio-sonnet’ van de Franse dichter Paul Verlaine. Op het
slagveld schiet de zieltogende kolonel zijn exemplaar met gedichten
van Horatius aan flarden voordat de vijand het boek kan buitmaken.
Want zo
zag Verlaine de waarachtige bibliofiel, soms ook ‘bibliomaan’
genoemd, en in dit geval ‘bibliotaaf’: een boekenliefhebber die zijn
boeken zozeer koestert dat niemand anders er een blik op mag werpen.
Aquarel van Cesare Bacchi - Collectie
Musée de l'absinthe, Auvers-sur-Oise
Paul
Verlaine (1844–1896) wordt honderdtwintig jaar na zijn dood nog
steeds beschouwd als een van de grootste dichters aller tijden en
een belangrijk vernieuwer van de Franse poëzie. De
Biblio-sonnetten zijn de laatste gedichten die hij geschreven
heeft. Met de Parijse uitgever Pierre Dauze was Verlaine in oktober
1895 overeengekomen dat hij vierentwintig sonnetten zou schrijven
met ‘Het Boek’ als onderwerp. Toen Verlaine op 8 januari 1896
overleed, had hij er dertien ingeleverd, waarvan er vijf waren
gepubliceerd in Dauze’s Revue Biblio-iconographique. Alle
dertien Biblio-sonnetten verschenen pas in 1913 als
zelfstandige uitgave, en wel in een even luxe als beperkte oplage
van 131 exemplaren.
Handschrift Paul
Verlaine, het biblio-sonnet 'Désappointement'
Het idee
om de sonnetten te vertalen is ingegeven door hun kwaliteit. De
liefde voor het boek en de bijzondere leefwereld van de bibliofiel
of bibliomaan zijn vaak geroemd en berijmd, maar nooit met de
virtuositeit van Paul Verlaine. 2016, het ‘Jaar van het boek’, leek
een uitstekend moment om Martin Hulsenbooms vertaling van
Biblio-sonnets, de eerste in het Nederlands, te publiceren. De
sonnetten, met de illustraties uit 1913, vormen het hart van de
uitgave. Daaraan vooraf gaat een verslag van Verlaine’s laatste
levensmaanden door Peter IJsenbrant. In het derde deel reconstrueert
Ed Schilders de bibliografische geschiedenis. Daardoor vormt
Biblio-sonnetten een organische drie-eenheid van biografie,
poëzie en bibliofilie.
|
Bibliofilie
Het oude boek dat jij al zó vaak hebt herlezen!
Geknakt, mismaakt, gebroken in gebruikte staat.
Ziedaar, het heeft ineens een sprankelend gelaat,
Het voelt weer zacht en oogt in fijnheid onvolprezen.
Dit dood gewaande boek, dit duister, treurig wezen,
Herrees – voor ingewijden geenszins wonderbaar:
Zij weten, Binder, magiër en kunstenaar,
Hoezeer je jouw sublieme kunde hebt bewezen.
Je neemt het boek, in al zijn prilheid, weer ter hand,
Alsof een eens beminde op je schoot belandt,
Dankzij een goede fee hermaagd teruggekeerd.
Je leest alsof je weer de stem der Muze hoort,
Voorheen welluidend, door de wrede tijd verweerd:
Wij worden door haar klaarheid andermaal bekoord.
‘Bibliofilie’, vertaling van Paul Verlaine’s ‘Bibliophilie’
door Martin Hulsenboom. Uit: Biblio-sonnetten,
Stichting Cultureel Brabant, Tilburg, 2016. |
