Pasfoto
Mijn
kinderen hebben een nieuwe ID kaart nodig, schoolfoto’s mogen niet
worden gebruikt dus er moeten nieuwe pasfoto’s gemaakt worden. Hoezo
gaan we nu al weg?? Dochterlief van 16 schiet spontaan in de stress
als het woord pasfoto valt. Dat gaat zomaar niet. Eerst nog haren
wassen (met crèmespoeling want het moet wel glimmen) en dan moet er
nog de nodige make-up op het gezicht worden aangebracht. Een dik uur
later, als werkelijk de allerlaatste lok wordt vastgezet is hare
hoogheid eindelijk gereed voor het portret schieten. Eenmaal
aangekomen bij de fotowinkel wordt de spiegel direct in beslag
genomen.
Ze
schiet gelijk ‘zwaar in een crisis’ want moet ze d’r haar nu achter
de oren doen of ervoor? Fotograaf adviseert om het haar, voor een
correcte foto, toch maar achter de oren te doen. Klik.Flash... Fout
advies, want bij de eerste blik op het resultaat raakt ze bijkans in
een shock. Oh my God, check die oren, ik wist niet dat ik zulke
grote oren had.
Fotograaf klikt nog maar een keertje, ditmaal met haren over de
oren. Tweede blik op het resultaat. Lichte schrik dit keer. Oh
nee..deze kan echt niet. Die is te erg, kijk nou, je ziet hier die
grote puist op mijn voorhoofd zitten. Fotograaf klikt geduldig voor
de derde maal. Dit keer zal het toch wel goed zijn, maar ook deze
foto krijgt geen goedkeuring. Hij denkt toch zeker niet dat ze vijf
jaar lang naar zo’n vreselijke foto blijf kijken hè? Fotograaf
verliest nu duidelijk zichtbaar zijn geduld. Nog eentje en dan is
het echt klaar. Klik.Flash… Met ingehouden adem wacht iedereen in de
fotowinkel het vernietigende oordeel af. Ze heeft slechts twee
seconden nodig: oh nee, deze is nog erger dan de vorige, mijn haar
zit hier helemaal plat, kijk nou, ziet er niet uit toch, please,
please, mag ik nog één keer?? Fotograaf klikt met fikse tegenzin nu
toch echt voor de allerlaatste, inmiddels vijfde maal. Klik.Flash…
Met zichtbare afschuw bekijkt ze het resultaat, gevolgd door een
hele diepe zucht. De volgende officiële pasfoto is over vijf jaar.
Ik kan niet wachten.