> home
>
speciaal
>
auteurs
>
teksten
>
Brabants
> audio |
> terug naar Cuny
Suselbeek
|
Cuny
Suselbeek
columns
Dierenarts
Ik breng mijn uren, de laatste tijd door omstandigheden nogal eens
door in de wachtkamer van de dierenarts. En het is iedere keer weer
verbazingwekkend welke taferelen zich daar afspelen op die paar
vierkant meters. Gemauw, geblaf, hard geblaf, zacht geblaf,
geblaas. Maar erger nog zijn de Baasjes en Bazinnetjes. Victor ga
af, Victor, af, Af zeg ik toch. Waarom ga jij niet af. Luister jij
nou eens naar je vrouwtje. Zitten. Ga zitten dan. Het dier heeft
blijkbaar de keus tussen af en zitten. Wat zeg ik nou? Waarom
luister jij niet? Alsof de zwarte langharige poedel ooit wel
geluisterd heeft naar de wisselende commando's van zijn duidelijk
zichtbare labiele bazin. Zit... Victor. Zit....Wat ben je toch een
vermoeiende hond, zo erg is het toch allemaal niet? Ik ken geen hond
die hardop antwoord geeft op vragen maar de vrouw communiceert
desondanks onvermoeibaar door met haar hond. Vic, lieverdje ik blijf
het niet zeggen hoor ga nou eens af. Zo moeilijk is het toch niet
om te luisteren. Met haar rechterhand duwt ze het achtereind van de
hond ferm naar beneden. Af, zo ja. Zie je nu wel dat je kunt
luisteren. Triomfantelijk kijkt ze om zich heen. Glimlacht naar haar
publiek dat tegen wil en dank alles moet volgen. Zij heeft haar
Victor volledig onder controle. En vergeet dat het haar hand was
waarmee het beestje tot zitten werd gedwongen waardoor binnen enkele
seconden haar kleine oekiedoekie weer fier overeind staat te
blaffen. Leedvermaak zindert door in de wachtkamer. De vrouw weet
even niet wat te doen en besluit om de hond verder volledig te
negeren. Victor gaat helemaal los maar niemand reageert. De zwarte
langharige pokkepoedel terroriseert minutenlang de wachtkamer. De
dierenarts brengt redding en roept hardop de wachtkamer in: Victor
is aan de beurt....En het wonder geschiedde. Victor luistert, wordt
stil en gaat zitten.
|
|
|