Op zwart zaad 

 

Wat kun je vandaag de dag nog voor een euro kopen? Deze reclameslogan staat met grote letters overal in bushokjes te lezen. Een groot warenhuis adverteert met een aanbieding en suggereert dat er onder een euro dus niet veel meer te koop is. Mijn ervaring om met lage budgetten de week door te komen komt ineens van pas. En ik begin gelijk te rekenen. Hoezo niets te koop voor 1 euro, een heel brood van het merk Prima bij de Aldi kost 49 eurocent, als je daar een bolletje smeerworst bijkoopt van 29 euro cent heb je voor je het weet toch een noodmaaltijd bij elkaar. En wat je allemaal met een doosje met eieren kunt doen en een simpel blik soep. Ingrediënten als bloem, boter, suiker en melk zijn onmisbaar in de keuken van een arme. Je kunt er wel een tijdje op overleven maar echt leuk is het natuurlijk allemaal niet. Tellen, tellen en nog eens tellen. De een telt calorieën en de ander telt de eurocenten. En als het saldo tot een deprimerend dieptepunt is gezonken en er valt ineens onverwachts een vervelende brief op je deurmat dan kan dat je dag behoorlijk verpesten. Vooral de rekeningen die onvoorzien zijn en waar je eigenlijk niets aan kunt doen maar die toch betaald moeten worden. Op dat soort wanhopige momenten speurde ik met een doordringende blik door mijn huiskamer. Wat kan ik verkopen wat direct geld oplevert?  Ik ben niet in het bezit van kostbare dingen en om zaken als sieraden geef ik niet veel. Helaas blijken de scooters van de kinderen op dat moment  het meeste op te brengen. Maar die hebben ze echter zelf bij elkaar gespaard dus om die nou onder hun neus te verkopen is ook niet echt aardig. Ook de piano staat steeds weer op de nominatie maar overleeft keer op keer.  Een chronisch tekort aan geld kan je leven behoorlijk ingewikkeld maken. Toch ligt het als het op waar geluk aankomt er vooral aan hoe je in je vel steekt. Want je kunt op zwart zaad zitten en toch heel vrolijk zijn. Andersom kan ook. Genoeg geld hebben op je rekening en zeer chagrijnig zijn. Iedere dag dolgelukkig zijn lijkt mij echter een vermoeiende bezigheid dus mijn tekort aan eurocenten komt niet altijd ongelegen. Bovendien dwingt het je tot keuzes maken, om de lat eenvoudigweg minder hoog te leggen. Blij te worden met kleine dingen en dankbaar en dat is eigenlijk het grootste geschenk wat je als mens kunt krijgen.