> home
  
    > speciaal
  
    > auteurs
  
    > teksten
  
    > Brabants
  
    > audio

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

>      terug naar Cuny Suselbeek

 

 

 

 

 

 

 

Cuny Suselbeek

columns



 

Orchidee van Oma

 

Ik heb een hekel aan de zondag. Altijd al gehad. Landerige dagen zijn het. Ik zit achter mijn pc en staar doelloos naar buiten, de mogelijkheden van de dag overdenkend. Blijf ik thuis, ga ik op visite? Ga ik wandelen op het strand met de honden? De zolder moet ook nog geschilderd worden. Mijn blik blijft ondertussen hangen op de orchidee in de vensterbank. Weelderige dieprode bloemen gedrapeerd aan een tak. Eerlijk gezegd ben ik geen liefhebber van orchideeën maar dit exemplaar is een erfstuk van mijn Oma. Ik herinner mij nog altijd de liefdevolle blik en de woorden van mijn oma tegen mijn moeder, vergezeld van een stevig Gelders accent:  “Moet je toch ’s kiek’n naar de orchidee, wat een mooie knopp’n erin zitt’n.” Mijn moeder, die deze zin minstens elke bloei van de plant moest aanhoren, antwoordde dan steevast braaf, ja moeder, erg mooi. Soms vergezeld van een knipoog naar mij. Oma altijd met haar orchidee. Tot Oma overleed en de orchidee naar mijn moeder verhuisde.

Op koffievisite bij mijn moeder klinkt totaal onverwacht vanuit het niets: ”Kind, heb je al gezien hoeveel knoppen er in de orchidee van Oma zitten??” Ik kijk met een verbaasde blik naar mijn moeder. Zoek de lach om haar mond, maar die ontbreekt. Ze meent het echt. Erg mooi hoor Mam. De geschiedenis herhaalt zich.

Mijn ouders overlijden, het huis wordt verkocht en de orchidee verhuist mee naar mijn vensterbank. Zomaar een dag. Tegen mijn oudste dochter; Hee meiske, moet je eens zien hoeveel………Kon gelukkig nog net op tijd stoppen en mijn oudste kijkt stomverbaasd hoe ik schijnbaar om niets erg hard moet lachen.

Op deze landerige zondagochtend besluit ik spontaan deze anekdote, vergezeld van een digitale foto met de uitbundig bloeiende orchidee naar familieleden en vrienden te mailen. Toch nog iets te lachen op zondag. Zelfvoldaan over mijn wel heel sociale activiteit (ik ben gewoonlijk niet zo van de mails) op zondagochtend, leun ik achterover in mijn bureaustoel. Tot het heel langzaam tot me doordringt. Wat voor dag is het vandaag? Zondag. Welke maand is het? Augustus. Welke dag? De 13e . En dan dringt de kracht van de boodschap ineens op volle sterkte tot me door.

13 augustus is de geboortedag van mijn Oma en precies op deze bewuste zondag zou zij honderd jaar oud geworden zijn.