Televisie kopen 

 

Mijn televisie piept al enige tijd. Gelukkig behoor ik al enige jaren tot de generatie die de hoge pieptoon niet kan horen. Ik kan daar heel goed mee leven. Vind het wel fijn, tenslotte hoef ik niet alles te horen in dit leven. Maar sinds enige weken is deze pieptoon gezakt in toonhoogte en daarmee dus ook hoorbaar geworden voor mijn seni(oren). En dat is niet fijn dus moet er een andere televisie komen. Want repareren is ‘het ouwe ding’ allang niet meer waard, zelfs de voorrijkosten zijn hoger dan de dagwaarde. Er moet dus een bezoek worden gebracht aan de televisiewinkel. Zoonlief van 19 kijkt zeer onwillig naar zijn moeder en weet na een snelle blik op haar gezicht dat ontsnappen zinloos is. De geringe animo van mijn zoon om mee te gaan is goed te verklaren. Want hij ziet het plaatje al helemaal voor zich. De televisieverkoper die vol enthousiasme zijn verkooppraatje houdt en de vragende blik van zijn moeder.

Wat betekent L E D? Zijn seniele moeder spreekt de letters los van elkaar uit. Mevrouw u bedoelt led, precies zoals je het uitspreekt, led. Eh.. ja dat bedoel ik, oh is het led. Hij zal de linkerwenkbrauw van zijn moeder langzaam omhoog zien gaan en weten dat de volgende domme vraag niet lang meer op zich zal laten wachten. Enne… wat is dan het verschil met LCD (dat je toch echt niet als woord kunt uitspreken). Hij weet ook dat het antwoord van de verkoper buiten het verstandelijk vermogen zal liggen van zijn moeder. Kunnen daarmee ook oude videobanden worden afgedraaid?

Zoonlief schuift gehoorzaam in de auto op weg naar de televisiewinkel. Bereid om de ingewikkelde termen te vertalen en bereid om die arme drommel van een televisieverkoper te behoeden voor de seniele vragen van zijn moeder. Aangekomen in de televisiewinkel is het erger dan ik dacht. Het ene scherm is nog groter dan het andere met bijbehorende prijzen. Voor de prijs van sommige televisies kun je zelfs een complete auto kopen. En van de kaartjes met omschrijving word ik niet veel wijzer. De verkoper heeft mij inmiddels in een flits (gekeken naar het merk van mijn schoenen en mijn tas) in de categorie hopeloos ingeschaald en richt zich vooral tot mijn zoon. En heeft u al een modelletje in gedachten? Modelletje? Modelletje? Ik weet gelijk weer waarom ik zo’n hekel heb aan dit verkopende deel van de bevolking. Met een ‘modelletje’ dat groot genoeg is om de letters te kunnen lezen lopen we de winkel uit.  

Zoonlief glimlacht in de auto welwillend naar zijn moeder want hij weet dat hij bij de volgende televisie niet meer thuiswonend zal zijn.