Uitverkoop 

 

Je gaat voor een jas en je komt met drie blouses terug. Je gaat voor laarzen maar in plaats daarvan ben je ineens twee paar schoenen rijker. Zeg nou zelf, twee halen, één betalen wie kan dat nou laten gaan? Altijd al een roze shawl willen hebben en kijk nou toch eens wat ik daar voor mijn ogen zie liggen. Alleen de etalage schreeuwt je al naar binnen met die opzichtige, grote rode sale sale sale stickers op de ramen geplakt. Het maakt de volledige hebzucht in mij los. Stuwt mijn diepgelegen koopdriften als een raket omhoog. Ik moet daar naar binnen. Niemand die mij tegenhoudt. Daar is het leven beter. Daar is het gras stukken groener en mooier nog… het kost helemaal niets. Nou ja bijna niets dan. Kijk maar: alles voor de helft van de helft van de helft van de helft: sla uw slag. Wie ben ik om niet te gehoorzamen? Gehoorzamen aan die lokroep om voor de helft van de helft en daar weer de helft van, dus eigenlijk voor bijna niets je garderobe uit te breiden.   

Je probeert dat akelige gewetensstemmetje uit te schakelen. Natuurlijk weet je ook wel dat je het eigenlijk niet nodig hebt. En dat het toch nog steeds geld kost. En dat je het op dit moment niet kan missen. Maar basta met dat stemmetje… gewoon koest nu. Want nu wil je jouw slag slaan. Nu. Ineens welt de gedachte spontaan op dat je toch echt nog een nieuwe jas nodig hebt. Want natuurlijk begin je met een praktische gedachte. Je wilt je geld doelmatig uitgeven. Neen, jij gaat echt niet je kostbare penningen uitgeven aan drie overbodige blouses. Tsss… de gedachte alleen al vervult je met afschuw. Jij bent gekke Truusje niet. Maar eenmaal op jacht naar die nieuwe jas raak je vanzelf in de salesban, de uitverkooproes. Eurotekens in de ogen.

Kom je op je zoektocht ineens een wel héél goedkope blouse tegen en nog eentje en nog eentje, En tja bij drie halen één betalen, wie zoekt er dan nog naar een jas? Dit is toch zeker efficiënt inkopen doen?

Eigenlijk had je er zes stuks in je hand, allemaal even leuk. Jawel zes exemplaren, en dat hadden er met gemak twaalf kunnen zijn. Jawel, twaalf exemplaren. Maar jij bent goed bezig. Jij gebruikt je verstandige koppie koppie uitstekend om in plaats van twaalf blouses er slechts met drie thuis te komen.

Eenmaal thuisgekomen hang je de nieuwe aankopen direct in de kast. Want het is voor iedereen in huis beter om die tas niet rond laten slingeren. Zoiets roept toch al gauw hinderlijke vragen op. Voor je het weet hoor je jezelf een verhaal houden waarin je de aankopen ineens met vuur dient te verdedigen. En noem je in een automatische reflex slechts de helft van de prijs die het in werkelijkheid kostte. De plastic tas wordt niet hergebruikt omdat je niet herinnerd wilt worden aan wat net nog efficiënt inkopen doen heette. Jammer dat het tegenwoordig bijna het hele jaar door uitverkoop is. Misschien wordt het tijd om maar eens om een salarisverhoging vragen. Of moet je een baantje erbij nemen want uitverkoop kost geld. Veel geld.