Vertrouwen
Grote bedrijven
schermen zichzelf tegenwoordig listig af voor prikkelende, kritische
vragen en worden verdedigd door een cordon van ervaren
persvoorlichters. Ook de overheid is goed vertegenwoordigd en
bewaakt door communicatiedeskundigen. Er zijn weinig spontane
interviews en de meeste antwoorden/gesprekken worden in voorgekauwde
banen geregisseerd.
Letterlijk.
Natuurlijk vaar ik blind op de goedheid van mijn medemens en denk ik
dat in ieder mens een goedertierenheid schuilt waar ik op kan bouwen
als het misgaat. Toch lopen er ook veel individuen rond die ik nog
niet eens op de drol van mijn hond wil laten passen. Teveel
vertrouwen is geen goede zaak. Maar een teveel aan wantrouwen ook
niet. Een dat is nu precies waar ik last van heb. Wanneer is dat nou
toch begonnen? Mijn teveel aan wantrouwen? Misschien wel met de
komst van deze zelfde mediavoorlichters die gepokt en gemazeld,
nieuws in elke gewenste vorm kunnen gieten. Of misschien is mijn
wantrouwen al begonnen toen ik hoorde dat Sinterklaas eigenlijk een
verklede man was. Maar toch, het baart mij zorgen. Waarom geloof ik
werkelijk geen woord meer wat, deze op het oog keurige lieden,
allemaal vertellen? Achter een Ministerie van Defensie schuilt een
hele persfabriek. Niet dat ze nou per se liegen, neen, het is meer
een beetje spelen met de waarheid.
Onze Nederlandse
militairen zijn mensen van vlees en bloed en waar gewerkt wordt
vallen spaanders. Maar om die spaanders nu zomaar open en bloot naar
buiten te brengen, dat gaat wel wat ver. En dus worden er verhalen
gemaakt met omleidingen, scherpe bochten en zo nu en dan een juweel
van een vondst. Jawel, inderdaad er was een inval geweest van
Nederlandse militairen in een ziekenhuis in Afghanistan maar
eigenlijk was dat geen inval, maar meer een bezoek.
Er zijn plannen
voor een opslag van kernafval in België vlakbij de Nederlandse grens.
Maar…zei een ambtenaar belast met de communicatie aan mij burger: u
kunt met een gerust hart slapen want het is 100 procent veilig. Geen
vuiltje aan de lucht. En dat laatste had hij nou niet moeten zeggen.
Want als iets de geschiedenis ons geleerd heeft, dan is het dat het
nooit lekker slapen is op een berg van kernafval. Eigenlijk vertrouw
ik eigenlijk alleen nog op Erwin Krol, want als Erwin zegt dat het
een regenachtige, gure dag wordt dan weet ik dat het een prachtige
dag met zon gaat worden. Leve Erwin Krol. Hoera, Hoera, Hoera.