Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 28 oktober 1955

 

 

Tilburgse folklore

 

 

Mijnheer de Redacteur...!

 

Het doet me goed in uw blad de stukken te lezen van "Toen Tilburg nog dorps was". Ik wil ook eens iets vertellen, dat veel jaren geleden is. Eens woonde er in Tilburg een middenstander, die een aardige dochter bezat. Ze wist dit blijkbaar zelf want geen enkele vrijer beviel haar lang. De "man van de straat" begon dat te vervelen en hij maakte een liedje op het meisje, welk lied uit ca. acht coupletjes bestond. Het eerste begon aldus:

     Den irste was 'ne knappe en 'ne lange,

     Die kon praote nor Antjes verlange.

     Zij sprak: Piet verlaat me niet,

     Anders sterf ik van verdriet.

De laatste twee regels werden als refrein herhaald. De andere coupletjes zijn mij niet meer bekend. Misschien kan een oude lezer ze nog geven.

Het moet 1885 of 1886 geweest zijn, dat dit lied des avonds laat door honderden mensen tegelijk in de Heuvelstraat gezongen werd. Het werd zó erg, dat de politie de massa uiteen moest drijven. Toen dat niet hielp, werd er een verbod om zich des avonds na acht uur op straat te bevinden uitgevaardigd.

Ik hoop, dat er nog lezers zijn van uw blad, ouder dan ik, die van deze zangpartijen getuige zijn geweest. Men moet zich de Heuvelstraat van toen eens voorstellen des "nachts" om 8 uur. Alle winkels gesloten, hier en daar een gaslantaarn zonder kousjes maar met een soort vleermuisvlam. Verder alles donker en stil. Soms was er wat klompengeklos van arbeiders, die huiswaarts keerden na een dagtaak van 5 uur 's morgens tot 12 uur 's middags en van 's middags 1 uur tot des avonds 8 uur. Dat was wat anders dan nu.

 

Een oude abonné