Veugeltjes-prutters-praot

door Cees Robben

D’r zaat er list ’n veugeltje

Te zingen in de zon...

Ik had nog nôôt zôô iets geheurd

zoo as dè zingen kon...

Toen vroeg men unne buitenmeens

"Zeg witte wè dè is...?"

"'n Sijsje.." zik.. Hij grinnikte

"meneer..  dè hedde mis...

Des dôôdgewôôn ’n kneuterke..

en ziede daor die kwèèk...

en heurde diejen kwartel slaon

daor aon d’n Beeksen dèèk...?"

We kuierden toen saomen op

en diejen vremde gaast

vertelde me van hanneken

die huizen in de maast.

Ik heurde van d’n tuureluut

van takkeling en waol

van schrèèverkes en zwollemen

’n smeuig schôôn verhaol.

Toen wees ie me ’n nistje aon

en zeej.. "dè is verlut..

As ik die jong te pakken krèèg

o wee as ik ze snut..."

Toen was de beurt aon smellekes

aon klampers en d’n uil

aon kölders die bij vennekes

wè vruuten in ’t vuil...

'K wier volgepropt meej biediefkes

meej grouwkes en nog meer

meej gèèle wiewouws, tèèrpötjes...

koekoeken zonder eer.

Ik zeej saluu.. en gonk naor huis

en daor.. jè dè was link...

laag op m’n bordje bij m’n brôôd

ok nog ’n blende vink...