Noordstraat, Tilburg, augustus 2022
De Noordstraat slingert zich als vanouds door centrale gedeelten van onze stad. Men treft er de woning aan van de bekende Tilburgse schrijver met daarnaast zijn gedicht over (geneeslijk) liefdesverdriet tegen de gevel. En daar is ook, aan de overzijde, Scheersalon “Du Nord”, een luxe adres voor heren. Bij “De Burgerij” weerklinken altijd Franse chansons en daar kan men, ook als men vroeg arriveert, een broodje King krabsalade bestellen.
Hier ligt mijn verleden, hier was het kantoor, eens brandpunt van mijn neerslachtigheid. Ik kan nog altijd de binnenplaats bezichtigen, als ik dat zou wensen. Daarnaast de uitdragerij, al veertig jaren prominent in de straat.
Bij de vijfsprong aan het eind van de straat, bevindt zich een kleine, verwaarloosde bosschage. Op het terras zal ik mevrouw ontmoeten. Twee cafés bieden aldaar hun gastvrijheid aan. Een koele bries overspoelt ons na de grote hitte. We babbelen een uurtje tot we weer huiswaarts keren…..
Het erfstuk; De Encyclopedie
En zo herinner ik me, Vader! hoe we samen in de stoelen met de kobaltblauwe bekleding in de desolate gang van het verpleeghuis, omringd door wanden van glas, bespraken hoe je me de encyclopedie zou nalaten, je kostbare en dierbare bezit; de encyclopedie die voor jou na de woelige oorlogsjaren de wederopstanding van kunst, cultuur en filosofie symboliseerde, de faculteiten die zozeer contrasteerden met de gruwelijke barbarij en de immense misdadigheid van het onmenselijke regime dat het zozeer ontzagwekkende oproer had veroorzaakt dat de wereld in zijn ban had gehouden.
De encyclopedie had in mijn jonge jaren altijd op de houten plank gestaan die ondersteund werd door de bronzen krullerige ornamenten en deze had tot de verbeelding van het kind dat ik nog was gesproken. Vandaag de dag vormt ze het erfstuk dat nog altijd domineert in mijn boekenkast...
Bij Arkan, mijn trouwe kapper
Het was een zomerdag, die de herfst nog niet aankondigde, hoewel het licht van augustus dat van september soms evenaart. De deur van de kapperszaak stond open en deze deur liet een zwoele wind door.
De ene jongeman na de andere maakte zijn opwachting en mijn Turkse vriend, kapper Arkan werd het niet moe de schaar, de tondeuse, de gel en het massage-apparaat te hanteren. Vaak was het niet echt danig uit de hand gelopen met de haardos van de heren, maar ik vermoedde dat ze allen zo ijdel waren dat voor hen een knipbeurt vaak vereist was.
Toen ik plaatsnam voor de spiegel in de zwartleren fauteuil, beschouwde ik mijn bleke gezicht waarop de zomer geen vat had gehad in de spiegel. Arkan zette fluks de schaar in mijn verwilderde haardos en bewerkte deze met de tondeuse.
Na de behandeling lag het haar verward en golvend op mijn schedel in een kortgeknipte zomerdracht, in een coupe die me wel beviel.
De pasfoto die ik zal laten maken zal een herinnering vormen aan mijn negenenzestigste levensjaar…
In de verwoestende “omhelzing” van Alzheimer (vervolg)
We verpoosden op het terras achter het Woonzorgcentrum, gelardeerd met stalen, loodgrijs tuinmeubilair en de zon van augustus verwarmde en streelde onze fragiele lichamen. Een enkele wesp naderde de lichtpaarse, hoog opschietende bloemen die wellicht de naam “lavendel” dragen.
Mevrouw mijn vriendin was om voor haarzelf ondoorgrondelijke redenen verjaagd uit haar mooie stadse woning waarin zij nooit meer terug zou keren nu de onheilspellende dementie had toegeslagen en onbewust en onwetend, gedeeltelijk beroofd van haar verstand, kijkt zij mij in de ogen. Met haar uiterste krachten kan zij nog een schijn van normaliteit handhaven, nu haar wereld door onvermoede krachten wild door elkaar is geschud en overhoop is gehaald.
In de voormalige woning, het decor van dertig jaar lief en leed wachten de studieboeken niet meer op haar; de stille getuigen van haar belezenheid, van haar eruditie….
In de voormalige kerk
De voormalige kerk die jaren geleden verbouwd is tot Wijkcentrum herbergt op haar eerste verdieping mooie sfeervolle lokalen met witte neonverlichting en chique meubilair. Door een "inpandig" raam kijk ik neer op een crèche waar kinderen spelen en aan de andere kant kijk ik uit op een kleurig gebrandschilderd raam met de afbeelding van een stoere heilige, een reminiscentie aan de vroegere bestemming van het gebouw. Binnen mijn blik bevindt zich tevens een elegante wenteltrap die leidt naar een onbekende, mysterieuze bovenverdieping. Als nergens anders is hier ook een kleine
"geschiedkundige" tentoonstelling met portretten van onze eerbiedwaardige voorouders en een grote foto van het kasteel van Tilburg. Tevens is enig prehistorisch vaatwerk in een glazen vitrine uitgestald dat eveneens herinnert aan degenen die ons in lang vergeten jaren voorgingen.
De dames zijn weer bijeengekomen in een belendend lokaal en ze verwelkomen mij hartelijk. Ik zal vandaag ijverig gaan breien aan een roze sjaal die ik af hoop te hebben vóór de winter en ik zal weer luisteren naar de verhalen over lief en leed, die zich in een niet te stuiten stroom voortzetten. Met hun scherp geslepen verstand weren zij het bedrog en de misleiding die de media en de televisie aanhoudend ventileren scherp af. Een van hen met een warrige haardos doet haar betoog met horten en stoten in een onaangename cadans....
