Het oude park, waarvan de plattegrond
een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten
en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend
boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo’s en
hetero’s, zombies, zonderlingen en zwervers,
kinderen en dieren. De stammen kunnen een geheim
bewaren: de ingekerfde initialen en harten blijven
voor altijd een mysterie, een herinnering aan de
onbekende geliefden. De majestueuze fontein richt zich
ten hemel vanuit het centrum van de vijver, waarin
waterdieren onbekommerd en spetterend een vrolijk
ballet ten beste geven en waaromheen jonge moeders met
hun kinderwagens flaneren. De grasvelden nodigen uit
tot een uitgebreide zomerse picknick.
Ons fraaie, honderdjarige
Wilhelminapark bleef grotendeels behoed en behouden
voor Tilburg en voor de Tilburgers, zodat wij kunnen
blijven genieten van haar functies als pleisterplaats
voor passanten, groen hart van de stad, natuur- en
cultuurhistorisch monument en gastvrije oase.
