Kaalslag in de Dillenburglaan

De volle, weelderige boomkruinen die elkaar ontmoetten en omstrengelden boven de straat zijn onttakeld: de bloeiende bomen zijn gereduceerd tot kale staketsels, die pijnlijk scherp afsteken tegen de voorjaarshemel en doen denken aan een schilderij met angstvisioen van Edvard Munch.
“Vanwaar deze kaalslag?“ vroeg ik aan een medewerker van de Gemeente.
“Door ons onbekende oorzaak bevatten de kruinen veel dood hout, waarvan omwonenden last hadden”verklaarde mij deze functionaris.
“Daarom zijn de bomen ‘gekandelaberd’ (zoals dat heet) en dat zal over enkele jaren weer gebeuren”.

Hoe treurig is het voor mij nooit meer onder de grandioze overhuiving, die de bomen mij boden, bij de bushalte aan het Nassauplein te staan; onder het feestelijke baldakijn van de natuur, dat door niets te vervangen is en dat door het geweld van brute motorzagen voorgoed is verwoest.