Deze september wordt me nog geschonken. Haar gesluierde, gedempte, gouden licht koestert mijn ziel en zintuigen en overspoelt mijn wereld.

Een vriend beroert de snaren van de viool van zijn hart nog altijd voor mij. Van ver bereiken zijn alwetende, ijsblauwe, stokoude ogen, die zijn als die van een milde, vergevende vader mij nog. Zij wacht nog op me in de kamer van mijn jeugd waar glaswerk en oud hout de sfeer bepalen. Rozen bloeien nog in een late maand. De winter nadert.