Op de Spoorlaan leunt de oude "Villa Constance" haast tegen het moderne gebouw van TBV Wonen aan, zoals naast haar aan de andere kant een zwakkere boom als het ware steun zoekt bij een sterkere in een welhaast perfect samenleven dat door niets verstoord wordt.

Broederlijk staan de gevels zij aan zij als twee persoonlijkheden met geheel eigen aard die stilzwijgend en harmonieus de jaren trotseren.

Rechthoekige delen van de gevel springen naar voren; andere wijken terug en in de daklijst zijn elementen van vermoedelijk Jugendstilornamentiek zichtbaar.

Een raadsel blijven mij haar leeftijd en haar voormalige bewoners aan wie zij eens onderdak bood en die God-weet-welke uiteenlopende activiteiten binnen haar muren ontplooiden.

Lang was zij omhuld en bedekt door een groen scherm, als een enkellang gewaad dat haar aan het oog van de voorbijganger onttrok; sinds kort werpen geelachtige lampen in alle vertrekken hun schijnsel de avond in.

"Villa Constance" heeft een nieuwe functie en bestemming gevonden.
Lange jaren nog zullen passanten hun blikken vol verwondering en bewondering kunnen laten dwalen over de lichtgrijze gladde gevel en over haar daklijst en zich zoals ik kunnen verbazen over haar raadselachtige innerlijk als was zij een van de vele onpeilbare, mysterieuze voorbijgangers, wier onbestemde, onbekende innerlijk ons voorgoed onduidelijk blijft