Ik gaf mijn oude, verlamde vader een kalender voor het volgend jaar.
Deze tooide de muur van zijn ziekenkamer en spiegelde hem optimistisch een zee van tijd voor, terwijl de tijd die hij nog te leven had wellicht uitgedrukt kon worden in dagen, in uren, in minuten of in seconden.

De lente, de bloei van het leven straalde hem daarentegen tegemoet vanaf de magisch gekleurde bladzijden.
Jonge vrouwen symboliseren de eeuwige lente van de impressionistische schilderkunst (Monet, Van Gogh, Pisarro....)
De jonge vrouwen van de kalender met hun feeërieke kledij kijken zelfbewust in de spiegel, maar alle lentes passeren.

Mijn vader stierf op 8 maart 1997