|
|
Op stap met de
BoodSchappenPlusBus (vervolg) Jazz in
Oisterwijk
De veertiende november
is een mistige, nevelige zondag; de eerste mist
van
het seizoen overvalt ons en de bomen zijn
plotseling kaal, na weken van een
"Indian Summer"; een onverwachte, stralende
nazomer die ons nog geschonken
werd.
De BoodSchappenPlusBus heeft ons op die dag
meegenomen naar een klein,
stemmig pleintje, het Dessinateurplein dat zich
onvermoed bevindt in de
contreien van mijn woning en dat gelardeerd is
met herfstbomen die met
elkaar concurreren in pracht en die een andere
sfeer oproepen, een andere
wereld, een ander universum.
Later zoekt de bus haast tastend haar weg door
de Kastelenbuurt om nog een
andere dame op te halen die zich voegt bij ons
gezelschap van 55+-dames dat
vervolgens koers zet naar Oisterwijk, naar
Café-Restaurant "Kleijn Speijck"
waar de fuchsia-kleurige parasols op het terras
mij herkenning bieden: hier
was ik eens gelukkig; zal het geluk zich vandaag
laten vangen in de valstrik
die ik ervoor uitzet, zal het zich mee laten
voeren aan de leiband die ik
het zo graag voorgoed om de hals wil werpen,
zodat het mij volgzaam en
gedwee gedurende mijn verdere leven op de voet
zal blijven volgen?
De glanzende, geelkoperen tuba begroet ons en de
kornet, de banjo en de
drums plus de improviserende mannenstem die de
instrumenten overstemt: we
worden vanmiddag vergast op Dixieland
Lampjes onder vermiljoenrode kapjes belichten
een wandplaat die engelen
uitbeeldt die suggereren dat de hemel niet ver
weg is en overigens werpen de
cirkelvormig uitwaaierende kelkjes van de
kroonluchters hun bescheiden,
gelige licht over de langwerpige tafels. Met
geveinsde belangstelling
probeer ik mijn blikken te richten op de
gezichten van de dames van mijn
gezelschap die met hun luide stemmen zelfs
uitklinken boven het hele
geroezemoes in het restaurant tijdens hun
gesprek dat zich voortbeweegt van
visbouillon naar bitterballen en vice versa.
Mijn ongelukkige ogen richten zich op het mij
omringende tafereel en ik
besef dat het geluk zich niet laat betrappen,
opwekken of oproepen, dat het
is in een moment en dat het geen duurzaamheid
kent, dat het is als de ijle
geur van een etherisch parfum, die snel verwaait
en vervluchtigt.
|
|
