Seconden van geluk
Ik probeer de seconden te
rekken, ze te laten uitdijen tot minuten, tot
kwartieren, tot uren: de broze, luttele, fragiele
seconden van mijn geluk.
Het terras is
overschaduwd. Erbuiten regeert Koning Zon onbarmhartig
in dit warmste van de seizoenen.
Op het helle groen van het
grasveld hebben zich de grillige grijze schaduwen van de
bomen neergelegd.
Ik vier mijn geluk om de
prille, fragiele illusie onder de overkapping van een
gifgroene parasol, bij een kop thee, terwijl de wereld
massaal en hysterisch aan de voeten ligt van een
gigantische illusie: Koning Voetbal.
|