Kattengedachten

Om zeer mysterieuze en mij totaal onbekende redenen is in het portaal van mijn flat onlangs de schitterende tegelvloer vervangen door een tapijt van miezerige witte tegeltjes. Zou de woningbouwvereniging dit feit gebruiken als alibi voor een forse huurverhoging? Of moest een bedrijf zonodig zijn tegels kwijt?

Hoe dit ook zij (de wegen van de Stichting Verenigde Woningcorporaties zijn ondoorgrondelijk!): er heeft een helse c.q. hemeltergende herrie geheerst in de gehele flat toen de heren met fors geweld de oude (verfoeilijke?) tegels hebben “losgeboord”.

Ik vreesde voor de zenuwen van mijn Perzische kat Cosmo en vertrouwde die van mijzelf al evenmin. Cosmo ontpopte zich echter wonderlijk genoeg als een “kat van Johan de Witt”. Met haar onnavolgbare kattenhersens had ze blijkbaar door dat op het gebied van haar territorium niets te vrezen viel van het “buitengaatse”geweld.

Eerder verbaasde ze me toen ze tijdens het “jaarwisselingvuurwerk” tot de triomfantelijke, razendsnelle en stellige conclusie was gekomen – natuurlijk door gedegen denkwerk en door extreme scherpzinnigheid – dat ze tussen de stevige beschutting van respectievelijk mijn boekenkast en mijn ouderwetse stereotoren veilig was voor ieder bombardement.

De wegen van de woningbouwvereniging en die van mijn Perzische kat zijn ondoorgrondelijk. Maar het is nog de vraag in wiens geestelijke vermogens met recht het meeste vertrouwen dient te worden gesteld.