De kuikens staan al hoog op de poten.
In juni nog pas zijn ze geboren. Gehuld in het donzige lichtgele verenkleed worden zij omringd door hun moeders die hun alerte koppen als uitkijkposten hoog op de door de Natuur bont gedessineerde halzen dragen, de snavels lichtjes opengesperd, gereed voor de eventuele aanval.

Het is daar een hele menigte van ganzen bij het kanaal. De witte gevederde lichamen krioelen door elkaar heen. Nu, in de zomer, liggen ze ook vaak lui te zonnebaden of poedelen ze in het zwarte water. Ze houden de wacht bij de ophaalbrug en schijnen het naar hun zin te hebben op de grassige oevers die ze met tientallen bevolken.

Wie weet babbelen, buurten, keuvelen en roddelen ze ook met elkaar en wisselen ze nieuwtjes uit zoals algemeen gebruikelijk te midden van mensenfamilies.