Zijn huwelijksfoto hangt er aan de muur en toont hem in zijn jonge jaren naast de etherische verschijning van zijn meisje in een droomjurk.

Moeiteloze verwachting straalt de toeschouwer tegemoet van een leven dat ging aanbreken in die verre, voorbije tijd en dat nu ten einde loopt.

Twee starre, glad-albasten beelden herinneren hem aan de honden met warme, zwarte, dichtbehaarde lijven en levendige, stoere koppen; eens zijn kameraden.
Daar is ook de beeltenis van zijn overmoedige zoon die met dodelijke afloop het noodlot tartte op de blinkend-nieuwe motor.

In de kamer, met slechts de troost van levenloze foto's en beelden en de stemmen van Marty Robbins en Norma Jean loopt een leven ten einde.