De tekenles

De tekenles zal plaatsvinden in een atelier dat ik van eerdere gelegenheden
ken en dat op welhaast wanordelijke wijze is volgestouwd met allerhande
materialen; potten met verf, tekenpapier, penselen, voorwerpen om na te
tekenen en wat dies meer zij en dat uitzicht biedt op een binnenplaats waar
vervuilde ramen met vervuilde gordijnen die een merkwaardige indruk maken
zich aftekenen; het schijnt daar eveneens het domicilie te zijn van
excentrieke, buitenissige kunstenaars, wiens handel en wandel
vanzelfsprekend onduidelijk en onbekend blijven voor de argeloze
toeschouwer, die het geheel van buitenaf beziet.
Uit de parafernalia die staan opgesteld in een hoge stellage, zoals
smaragdgroene doorschijnende glazen vazen, sommige kaarsrecht en slank,
andere met bolle welvingen en rondingen, kies ik een bescheiden
Boeddha-beeldje, dat een beetje verstopt is achter de andere voorwerpen, om
na te tekenen.
De eerste aarzelende en voorzichtige lijnen ontstaan onder mijn schetsende
handen, maar de beeltenis van de, geheel in overeenstemming met zijn leer,
zo vreedzame, serene en geduldige Boeddha, vormgegeven in de grijze steen;
de Boeddha met de krullerige haardos en met de armen en handen in de zo
karakteristieke, meditatieve pose; die beeltenis verwordt op het
aanvankelijk krijtwitte papier tot mijn spijt onder mijn schetsende handen
tot een verwilderd monster met uitpuilende ogen en tot een gedrocht met
volkomen disharmonische proporties, kortom tot een monsterlijke gestalte.
De docente tracht nog tevergeefs met corrigerende lijnen het profiel van de
profeet te herstellen.
Noodzakelijkerwijs veroordeeld tot het laagste niveau van een
"kunstzinnigheid" die niet meer bestaat of geen bestaansrecht meer heeft,
stap ik over op een vaas, niet die met de bollingen en welvingen, maar de
slanke, rechte, maar zelfs aan
deze kan ik geen adequate uitbeelding verschaffen.

Terwijl ik mijn vergeefse pogingen ondernam babbelden de overige aanwezige
dames druk over hun talrijke maar mijns inziens fictieve Facebook-vrienden.
Een van hen werkte aan de hand van een kleurenfoto aan een uitbeelding van
een gigantische bruin-met-witte paddenstoel, een zwam, die kennelijk
welhaast een atoomexplosie diende te verbeelden......