INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
SPECIAAL
KUNST

Print deze Pagina

Ineke Broeckx - Korte verhalen

 

 

 

 

 

Verbeelding en werkelijkheid?

Van de Soestdijkerstraatweg en van het ziekenhuis had ik mij een voorstelling gevormd in mijn verbeelding die in het geheel niet in overeenstemming bleek te zijn met de werkelijkheid. Deze werkelijkheid heeft na mijn bezoek de plaats ingenomen van mijn fantasierijke voorstelling.

Ons brein koppelt willekeurig ideeën  en voorstellingen aan elkaar zodat nieuwe banen worden geschapen, nieuwe wegen worden gebaand te midden van de bloederige, kronkelige en weke gewelven en labyrinten waarin onze geest op onverklaarbare en onbegrijpelijke wijze haar domicilie heeft gevonden, haar toevlucht heeft gezocht.

Gedachten waren aanvankelijk bij mij opgekomen aan een groot en monumentaal ziekenhuis met ontelbare gangen en kamers en kamertjes waarin men de weg kwijt kan raken en kan dwalen als in een labyrint; gangen en kamers waarin de longlijders in diverse stadia van hun ziekten huisden onder de accurate en toegewijde zorg van vele verpleegsters en dokters.

Niets van dat alles.
De weg erheen verliep voorspoedig; de treinreizen sloten op elkaar aan; de voertuigen ontmoetten elkaar in een geplande ontmoeting, geregeld door de Nederlandse Spoorwegen en tenslotte kon ik in Hilversum aan een vriendelijke oudere mevrouw die in het portiek van haar villa bezig was met onduidelijke werkzaamheden vragen waar Astmacentrum "Heideheuvel" zich bevond.

"Tweehonderd meter verderop, aan de linkerkant"
Ranke naaldbomen met donkergroene kruin omgaven het mij nog onbekende sanatorium als een zorgzame natuurlijke mantel die kennelijk voor de zuurstof moest zorgen die de patiënten ontbeerden.

Een klein gebouwtje bood onderdak aan artsen, secretaresses en verpleegkundigen.
De vriendelijke arts beklopte met het verlengstuk van haar deskundigheid, de stethoscoop, mijn rug en borst die ik haar aanbood zodat zij de toestand in diepliggende regionen van mijn lichaam kon peilen en vaststellen.

Het donkerrode bloed vloeide fluks en enthousiast uit de ader na de speldenprik van de injectienaald en vulde het glazen buisje tot de rand met haar gloedvolle substantie.

Tenslotte blies ik uit alle macht in een machine totdat de curves verschenen op haar computerscherm die de ideale lijnen, gebruikelijk voor mijn leeftijd, niet bleken te benaderen.

Het is wachten op de second opinion.