De massage (2)
Ik had te vroeg aangebeld
aan de deur van de therapeute en moest wachten in een
ruimte die bij nadere, tweede beschouwing erg kaal leek;
kaler dan kaal, met in een uithoek aan de muur een klein
boekenrek met een hoogst bescheiden verzameling boeken;
verder nauwelijks gemeubileerd, maar wel met luxe
lederen zitmeubelen in opgewekte, vrolijke kleuren als
rood en oranje. Een eigenzinnige, zwart-witte kat sloop
rond in de ruimte, beklom de stoelen en vleide even
later haar lenige lichaam languit tegen de muur, de
pootjes met ingetrokken nagels vóór zich uitgestrekt.
Naar hetgeen zich één
verdieping hoger afspeelde, kon ik alleen maar gissen,
maar spoedig zou mij dezelfde behandeling ten deel
vallen als mijn voorgangster.
ZIJN foto had ik bij me
en ik bestudeerde deze aandachtig: de foto waarop zijn
vooruitspringende kaaklijn te zien is als de kaaklijn
van een goedhartige, trouwhartige bulldog; de foto die
de goedheid, liefheid en argeloosheid van zijn wezen bij
uitstek weerspiegelt; de foto die hij juist op die dag
had opgediept uit de armzalige, armoedige tas zodat ze
mij kon dienen als herinnering aan hem.
Wat zou hij vinden van
wat ik hier ging doen?
Het idee kwam bij me op weg te vluchten nu het nog kon,
te zeggen dat ik niet wilde, niet kon, niet durfde, maar
spoedig verscheen de gestalte van mijn voorgangster in
de deuropening, samen met die van de therapeute, die als
schijnbaar onmiskenbaar merkteken een pet droeg,
achterstevoren op haar hoofd geplant.
Spoedig lag ik
uitgestrekt en halfnaakt op de massagetafel, terwijl in
het vertrek kaarsjes flauwtjes flakkerden voor een groot
Boeddhabeeld en een kunstmatig beekje klaterde. De
handen van mevrouw kneedden mijn rug als betrof het deeg
op de tafel van een hardhandige bakker.
"Jouw energie zit
hoog, je zit in je hoofd, je bent te actief voor deze
vorm van ontspanning" luidde de conclusie nadat de
behandeling een uur had geduurd.
Met een hoofd vol
vraagtekens verliet ik het pand.
|