Onder de warme hemel van augustus, jouw favoriete seizoen, grazen nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg maar spoedig zal de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zullen ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist door beekjes en rulle paden.

Je vroeg slechts om een boeketje van hondsdraf, van boterbloemen of van de bloesem van de rododendron.
Onze wanhoop, ons verdriet begeleidden ons stilzwijgend; stilzwijgend duwde ik je zware gestalte voort.

Nu zijn er nog de paden en beekjes, de koeien en bloemen van Moerenburg en ik huil om jou.