Licht en schaduw vallen over een verre wereld: het is de wereld van mijn vroegste jeugd.
Sommige contouren nemen duidelijker vorm aan en treden helder voor mijn geest. Veel blijft voor altijd in duisternis gehuld.

Er was een kamer; er was een bont kleed met oosterse motieven. Daarop een vaas. MIntgroene stengels tekenen zich vergroot af achter het heldere glas, de bloemen ontvouwen zich.

Het zijn boterbloemen, margrieten, klaprozen, korenbloemen, bijeengebracht door mama's teder-poëtische aard

Véél later de regels van het gedicht in een van haar favoriete bundels:
"Een stille bloem in een kamer,
met een zacht, gedurig aroom
doe de ogen dicht en droom",
het gedicht dat op welhaast magische wijze mijn vroegste belevenis weergeeft, als houdt het een vinger aan de kloppende pols van de ervaring