"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op de kaft een kleurige, Nederlandse molen, afgebeeld in al haar traditionele luister en binnenin stond op iedere bladzijde, zoals bleek bij nader doorbladeren, een grotere of kleinere foto in glanzende kleuren van een van die fantastische gebouwen die met hun onvervaarde inspanning, maar met vereende krachten, het Nederlandse landschap tot stand hebben gebracht. Een Sinterklaasverpakking van felgekleurd papier waarop Pietermannen, druk doende bij schoorstenen, werd zorgvuldig en handig om mijn boek geplakt en ik kon het meenemen. Sinterklaas was weer in het land; hij is goed en heilig - dus zedelijk en geestelijk ver verheven boven gewone stervelingen - en heeft dus per definitie geen boodschap aan menselijke tekorten of afwijkingen van welke aard dan ook: mijn arme, gehavende broer in de inrichting zou ook bedeeld worden als alle andere kinderen en volwassenen met dezelfde goedgunstigheid en vrijgevigheid.

We zetten koers naar de inrichting. Het boek werd daar vol belangstelling ontvangen door mijn broer die de verpakking ervan af ritste zoals een ongeduldige acteur in een soap-serie zijn partner de kleren van het lijf rukt. Het geschenk was kennelijk in overeenstemming met wat mijn broer zich had voorgesteld en beantwoordde klaarblijkelijk aan zijn heimelijk en lang gekoesterde verwachtingen.

Na ons vertrek werd het molenboek toegevoegd aan de collectie plak- en kijkboeken in het schamele kastje en van tijd tot tijd zou een zorgvuldige inspectie plaatsvinden of het er nog lag of werd het opnieuw vol belangstelling ingekeken.