Soms tref ik hem aan in de bibliotheek die hem slechts schijnt te dienen als een schuilplaats en een tweede thuis dat de harde, vijandige wereld hem biedt: hij scharrelt rond tussen de boekenkasten maar laat alles ongelezen hoewel vele levens en lotgevallen in velerlei romans eveneens getuigen van eens geleefde levens, wellicht ook zonder enige vervulling, zoals het zijne.

Soms staat hij spiedend op de hoek van een straat. "Je vliegt er wel eens uit?" vraag ik hem. "Ja,"zegt hij "het gaat goed met mij, al moet ik nog in de inrichting blijven, voorlopig" Een eenzame tand is overgebleven in zijn bovenkaak zoals soms alleen één ster zichtbaar is aan een nachtelijke hemel. Het lange grijze haar omsluit zijn hoofd als een helm en hij heeft soms nog maar 30 Eurocent voor de avondmaaltijd.

(In de rekken van de bibliotheek liggen tijdschriften met feestelijke, bontgekleurde covers die de eeuwige jeugd, de lente en de schoonheid van het leven schijnen te symboliseren en te propageren (als dat zou kunnen), afbeeldingen die fel contrasteren met het drastisch verwaarloosde uiterlijk en de wankele persoonlijkheid van mijn vriend uit de inrichting)

De mensen lopen aan hem voorbij en zijn wellicht op weg naar hun penthouse, bungalow of villa. Zij spiegelen zich hoogstens aan mijn vriend ("Gelukkig, dat mij zoiets niet is overkomen....)