INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
SPECIAAL
KUNST

Print deze Pagina

Ineke Broeckx - Korte verhalen

 

 

Een Testimonium Paupertatis of een bewijs van overstelpende liefde?

Op mijn kapstok ligt sinds jaar en dag een vaalwitte gehaakte shawl met openingen op regelmatige afstanden van elkaar die het haakpatroon kennelijk voorschreef aan de ijverige handen van mijn tante, de Eerwaarde Zuster A.. Mijn shawl is een laatste herinnering aan mijn tante en doet me steeds denken aan haar 70-jarig Kloosterfeest. De onwillige en onbeschaamde familie was hiervoor uitgenodigd maar schroomde helaas niet de dove en blinde honderdjarige tante belachelijk te maken waar zij bij was: de keuze het leven achter de kloostermuren te slijten werd als onwerkelijk en onbegrijpelijk gezien. Tante klaagde nooit. Schreeuwend moest ik tijdens mijn bezoeken de communicatie in stand houden wegens haar allesoverheersende doofheid en zij vroeg steeds met hartstochtelijke belangstelling naar de overige familieleden, die haar zo ijskoud en schaamteloos verwaarloosden. Tijdens haar eenzame uren in het kleine, schaars gemeubileerde kamertje moeten haar gedachten gecirkeld hebben om haar zo geliefde verwanten, die zo oneindig ver van haar bezig waren met hun onbegrijpelijke en onwezenlijke beslommeringen.

Op de tast haakte en breide zij met de oude handen eindeloos aan de shawls die als cadeautje bedoeld waren voor ooms, tantes, neven en nichten. In vroegere jaren toen zij nog kon zien waren het de "poppendozen" die al haar aandacht opeisten en waarop wij, kinderen, nog jong, vergast werden: op een bedding van vloeipapier lagen de prachtige, kunstig gebreide en gehaakte poppenkleertjes, die geen enkel kind in de klas had.

Altijd zal ik mij herinneren hoe bij haar honderdste verjaardag, die eveneens gezamenlijk gevierd werd, de cadeautjes op een tafeltje waren uitgestald: we mochten kiezen uit een hondje met een bewegend kopje, zakdoekjes met sierlijk haakwerk er om heen, een Hümmel-schilderijtje en nog enkele aandoenlijke snuisterijen.: in een wereld vol weelde een "testimonium paupertatis" of een bewijs van overstelpende liefde?

Tante rust op het kerkhof van de zusters: een ongedachte oase van vredige rust te midden van de roerige, woelige stad, te midden van haar medezusters, die nu mogelijk met haar het eeuwige leven delen