Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles dat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk.
Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hief de Hostie, men schreed, gekleed in kant en satijn door het middenpad naar voren, men vergoot zijn tranen als men voorgoed afscheid nam van een geliefde.

Een kale puinhoop is alles wat resteert van de Lourdeskerk, waarnaast zich nog slechts de bakstenen toren verheft als een verweesd kind dat voorgoed de hand van de moeder heeft losgelaten.