De mensen in de wachtkamer lijken te blaken van bloeiende gezondheid; niets schijnt er met hen aan de hand te zijn, hoewel ze, gezien hun doktersbezoek, ongetwijfeld geheime kwalen met zich meedragen.

Op het wrakke tafeltje liggen enkele tijdschriften; glossy magazines; een blad over auto's en een over koningshuizen: op de gladde, gekleurde bladzijden prijken de laatste aanwinsten van de auto-industrie, respectievelijk de feestelijk aangeklede gestalten van koninginnen, prinsessen en troonopvolgers met diamanten in het haar en gouden ringen aan de vingers; weerspiegelt een en ander de smaak van de arts, die achter een gesloten deur zitting houdt, of heeft deze hiermee tegemoet willen komen aan de vermeende of vastgestelde wensen van haar patiënten?

Deze laatsten hebben bijna allen een gekleurde huid alsof niet hetzelfde bloed hen door de aderen stroomt, alsof de hokjesgeest de maatschappij met noodzakelijkheid in zulke strenge, strikte geledingen moet onderverdelen.

Een voor een gaan zij naar binnen; een voor een komen zij weer naar buiten, eventueel met een aan mijn onbekende diagnose, waarmee zij hun weg door het leven moeten vervolgen.