Het Sinterklaasgevoel en het Schooiershart
Vroeger
op school kreeg je een feestelijk prentje of een
stempeltje in je schrift als je netjes geschreven had en
als je braaf geweest was bracht Sinterklaas een
speelgoedje in de schoen die je verwachtingsvol bij de
schoorsteen gezet had.
Nu
ben je volwassen en als je vol plichtsbesef meedraait in
de waanzinnige carrousel van het "banencircus"
mag je die auto kopen waarmee geadverteerd werd op de
televisie, die "Alfa" of "Mégane"
of "Touran" waarmee je op de snelweg een
karakter kunt suggereren dat niet het jouwe is maar dat
je gekocht hebt.
Mijn
schooiershart klopt, trilt en beeft in me en ik kap de
lianen van het consumentisme weg om de nietige plantjes
van de kleine genoegens te plukken die in hun schaduw
bloeien.
Langs
de kant van de weg vind je de bloemen van wondermooie
planten. Hun knoppen zijn door de Natuur verpakt in
kleine, felgroene, keurige pakketjes, die een verrassing
bevatten
|