In de donkere, duistere kamer, waarin de armoede zegeviert, staat een amaryllis. Zij heeft haar volledige schoonheid nog niet ontvouwd; de lange stengel draagt de felrode, veelbelovende knop die zich nog niet bevallig en elegant ontplooid heeft.

De amaryllis was een geschenk aan mijn beste vriend, die leeft onder het regime van AOW en ouderdom.
Zij zal binnenkort staan te pronken en mijn gebrek aan Liefde vergoeden, mijn falen en fouten compenseren en mijn liefkozende knuffel vervangen die hij voor de zoveelste keer heeft afgewezen, om een reden die ik nooit zal weten