Het was een merkwaardig uitstapje dat ik van tijd tot tijd met mijn moeder maakte en het was een merkwaardig "restaurant" dat onder meer het doel daarvan was.

In afwachting van de verkoop hadden daar steevast vele Tilburgers plaatsgenomen en inderdaad: de gelijkenis met een restaurant was treffend. Gewapend met onze tassen en plastic zakken wachtten wij daar eveneens, leerden er mensen kennen en keken uit op de krijtwitte bebouwing in de omtrek waarachter zich noodzakelijkerwijs de meest huiveringwekkende taferelen moesten afspelen waarvan de sporen ook op de geasfalteerde binnenplaats niet ontbraken en waarvan eveneens de vrachtauto's getuigden die af- en aanreden.

Ik kan niet meer verzwijgen dat ik het over het Tilburgse Slachthuis heb aan de Enschotsestraat. De lange wachttijd voor de verkoop brachten wij dus door in het etablissement dat een onschuldige oase leek te midden van de genoemde gruwelen en waar thee, koffie, frisdrank en versnaperingen te koop waren.

Als dan tenslotte de verkoop kon beginnen sloten de klanten zich aaneen in een lange wachtrij rond de tafels waarop de bloederige roze en rode ingewanden van vermoorde dieren, met taaie pezen en spieren doorweven, niets- en niemand ontziend waren gedeponeerd om verder gefileerd te worden met blinkende stalen messen door slagers in bebloede witte jassen. Het lange wachten bood ons meer dan genoeg uitzicht op deze collectie.

Als we dan eindelijk aan de beurt waren, placht mijn moeder, door geldnood gedwongen tot deze precisie, exact aan te geven welke vleeswaren haar voorkeur hadden, en deze werden vervolgens door de beulsknechten weinig omzichtig in de plastic tassen gepropt. Bij thuiskomst was moeder dan triomfantelijk en trots over de weggesleepte "buit" en pakten wij met het hele gezin gedurende een avondvullende sessie de vleeswaren in in plastic dozen. Aan vader was de taak in zijn wisselvallige, ongedisciplineerde handschrift de etiketten te schrijven die op de dozen hoorden en die aangaven of het "varkens" of "rund" was en om welk lichaamsdeel het ging.

De diepvrieskist bewaarde deze voorraad dan tot bijvoorbeeld op feestdagen echte varkenshaas geserveerd kon worden.
Ik zal het Tilburgse Slachthuis nooit vergeten.