Onzegbaar leed?
De "Veolia"-bus
had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het
Piusplein bijna bereikt toen we in gesprek raakten. Ze
zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn
ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar
grijze haar en haar bril geobserveerd.
Ik heb wel eens overwogen
hoe het zou zijn in uiterste nood en eenzaamheid mijn
zielenroerselen aan een wildvreemde mee te delen,
zomaar, ineens, onstuitbaar, bijvoorbeeld vanuit de
hardnekkige, maar gefundeerde gedachte en vanuit het op
werkelijkheid gebaseerde en in tal van ideologieën
verdedigde gevoel dat wij allen broers en zusters zijn
en dat geen enkele barrière onze diepgaande
verwantschap en het vertrouwen tussen ons, mensen, in de
weg hoeft te staan.
De postmoderne
maatschappij met haar tot trend verheven vervreemding en
afstand tussen haar leden loochent dit gevoel tot het
uiterste, in alle toonaarden, maar mijn mede-passagiere
verbrak plotseling deze conventie en het verdriet en de
eenzaamheid braken uit haar los als lava uit een vulkaan
waarvan men geen werking meer vermoedde.
We stapten gelijktijdig
uit en in de Emmapassage, te midden van het koopgrage
publiek en de luxe etalages en onder de verlichting die
gezelligheid en sfeer schijnt te moeten suggereren (om
maar niet te spreken over saamhorigheid en liefde)
vertrouwde ze mij het verhaal toe over haar grondeloze,
vergaande en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden
man, over haar kinderen, voor wie zij kennelijk
quantité négligeable was, over het grote huis met de
vijf slaapkamers, waarin zij eindeloos moest poetsen.
In de harde grond van
soortgelijk leed dat ook mij eens getroffen had, was,
zoals nu bleek, door loutering de bloeiende boom van
begrip en medeleven gegroeid die ons nu, figuurlijk
gesproken, van dienst was met haar bloemen en vruchten.
Persoonlijk bezoek wees
mijn ongelukkige stadgenote met enige aarzeling af, maar
ze reikte mij tenslotte, kennelijk opgelucht, haar hand
ten afscheid en verklaarde mij bij een eventuele
volgende ontmoeting te zullen trakteren op een kop
koffie.
|