De weke, half-bolvormige uitwassen die als halve citroenen op mijn bovenlichaam rusten en mij mede tot vrouw stempelen moeten getemd, gecorrigeerd en ver boven N.A.P. verheven, in een keurslijf geperst en toonbaar gemaakt worden.

Daar weten ze in de lingeriezaak wel raad op.
Een verkoopster taxeert de welvingen van het berglandschap onder mijn trui en meet deze op: op onverklaarbare en ongewenste wijze zijn de gewassen gegroeid en uitgedijd. Maar men is hier op alles voorbereid: mevrouw vist uit het rekje een kennelijk passend stukje textiel dat bovendien volgens haar zeggen de al te uitbundige groei niet ook nog eens extra zal accentueren. In de paskamer lijkt een en ander het lichaam perfect te omsluiten.

Tot de koop is snel besloten maar al spoedig blijkt dat het martelwerktuig van de beha mijn bovenlichaam omsnoert als een wurgkoord en een voor de argeloze toeschouwer onzichtbare pijn met zich meebrengt, die altijd voelbaar is: in het Openbaar Vervoer, bij vrienden, in de bioscoop en waar dan ook

Leve de minimizers!