Met een glimlach van oor tot oor stelde mevrouw een ander voor. Zij had de leiding van een groepje dames die hun zielenroerselen te boek wilden stellen. De sfeer was broeierig als op een augustusdag met dreigend onweer. Onder de oppervlakte kolkten en woelden de problemen die niet door de kunstig opgetrokken façades heen braken. De dames aten samen als één grote, maar kunstmatige familie die plotseling ook familiale en vriendschappelijke gevoelens uitwisselde, terwijl ze als vreemden aan tafel waren gegaan. Maar na de schrijfmarathon moesten zij zich weer in de Siberische kilte van wat men tegenwoordig "samenleving" noemt schikken.