Eens, toen de winkel van de HEMA nog op De Heuvel gevestigd was en een lange roltrap leidde naar haar eerste etage en bovenste verdieping, mochten we met onze ouders in het restaurant dat daar gevestigd was een ijsje eten - een geheel exotische lekkernij. We waren kinderen van een klein ambtenaartje. Vader kwam wat later van zijn werk en voegde zich bij ons. En daar, in dat restaurant, achter de hoge ramen die uitzicht boden op het plein waar de twee gigantische, neogotische torens zich verhieven, ervoeren we de saamhorigheid van ons kleine gezinnetje, van het door de ziekte van ons broertje en het verdriet van onze ouders niettemin zo verscheurde gezinnetje. De avond had een aura van feestelijkheid om zich heen: de pasteltinten van het ijs - geel, roze en groen - in het glazen, doorschijnende kelkje leken dit feest te symboliseren en kracht bij te zetten. En zo ligt de herinnering als een eiland in mijn geheugen - als een paradijselijk eiland omgeven door een woelige zee met dramatisch hoge golven.