Hij kende na zeven jaar nog precies de weg die naar mijn woning leidt. Terwijl ik wachtte met dichtgeschroefde keel passeerde hij de speelplaats waar brutale en uitbundige pubers altijd voetballen en waar hangjongeren steevast sleutelen aan hun motors. Het flatgebouw met de rustieke, als van steen geweven balkons kwam in zicht.

Ik opende de zware, metalen, groene toegangsdeur en we stonden oog in oog, na zeven jaar....
Het was bijna Kerstmis en hij bracht een kaartje mee, met rode lintjes versierd, waarop hij de garantie van zijn voortdurende vriendschap had neergeschreven.

Zijn haardos was veranderd in een kroon van warrig grijs haar en de lijnen van de wijsheid sierden zijn gezicht.
Het is vijf jaar geleden. We delen een vriendschap zonder weerga.
Hij waakt met de scherpe ogen van zijn geest over mijn geluk en welzijn