Het
spektakel der verbroedering?
We hebben ons alvast geposteerd op "De
Heuvel", op een terrasje. De mensen verzamelen zich
vóór het grote evenement begint. We zijn nog in
afwachting van de dingen die komen gaan. Vage flarden
van muziek dringen door tot onze oren: een enkele
trompetter in de verte zet het instrument even aan de
lippen en valt dan weer stil. Ik nip nog van een glas
Chaudfontaine vóór ik me voeg in de dubbele rij mensen
die zich langs het trottoir hebben opgesteld. De band op
het podium voor de kerk zet nu voluit een carnavalesk
aandoend nummer in. De kleuren oranje en groen van de
kledij van haar leden doet vermoeden dat ons een soort
van alternatieve carnavalsoptocht te wachten staat.
Fleurige oranje/wit/gele vlaggen op het plein geven aan
dat het om de T-Parade gaat, een soort zomercarnaval ter
verbroedering van bevolkingsgroepen, waarop de bevolking
nu voor het tweede achtereenvolgende jaar getrakteerd
wordt.
Een vertedering maakt zich van me meester om de mensen,
mijn stadgenoten, om hun kwaliteiten, om de swing van
het orkest, zo professioneel ten gehore gebracht. Een
mevrouw in een scootmobiel aan de overkant van de
straat heeft een tevreden uitdrukking op het gezicht en
deint zachtjes met het hoofd mee op de tonen. Dan; een
heftige drumsolo van een Zuid-Amerikaanse band die aan
onze ogen voorbijtrekt. Swingende, schaars geklede
meisjes gaan voorop. De rode Turkse vlag met haar witte
sikkel en ster begeleidt de daaropvolgende groep, in
zwart-witte kostuums gekleed en in andersoortige bonte
dracht. Dan komen tropische, exotische schoonheden
voorbij, dansend op een strak ritme. De Braziliaanse
beat ontbreekt evenmin als Chinese sierlijke dames met
groene, rode en oranje parasols die zich naar elkaar
toebuigen en weer uiteen neigen.
Nog meer drumbands en groepen volgen.
Zou de verbroedering nu tot stand gaan komen door middel
van de veelkleurige parade der nationaliteiten? Ik
betwijfel het. Tilburg herbergt er vele, zoveel is
zeker.
Ik hoop dat althans de Tilburgse hemel hen allen
liefdevol en gastvrij overkoepelt.
Tenslotte
keer ik terug naar mijn terrasje waar de Chaudfontaine
nog altijd op me wacht als een trouwe minnaar op zijn
meisje. De trompetters gaan eveneens hun dorst lessen in
het café.
|