Een verdwaald dier

 

Mijn kanarie is onlangs door onfortuinlijke omstandigheden ter ziele gegaan, maar onlangs ontdekte ik in het kleinste kamertje een nieuw "huisdier" dat als het ware uit het niets was komen aanvliegen. Ik wilde het dier met de prachtige, mokkabruine, met zwart dooraderde vleugels niet doden, maar opende de deuren, en ook de balkondeur, wijd voor hem, opende horizonten voor hem om zijn heil in te zoeken, maar hij bleef zitten, kennelijk nog niet bereid weg te vliegen. Hij bleef zitten, als een nestblijver, als een puber die zich comfortabel nestelt onder de beschermende mantel van de ouderliefde en die nog bang is de weidse vergezichten van de volwassenheid te verkennen en te aanvaarden.

De volgende dag had hij zich met zijn zwarte, fluwelige pootjes vastgehecht aan een richel van de gladde, gelakte badkamerdeur. Het duurde niet lang voor hij neerstortte vanaf zijn hoge post en op de vloer, met gespreide vleugels, zijn doodsstrijd uitstreed.

In het licht van augustus, dat wervelende schaduwen trok over de vloer, stierf de vlinder.